ارزیابی روش کریجینگ در تعیین مدل بهینه، شبکه پایش سطح ایستابی (مطالعه موردی دشت ایسین)

کنترل سطح ایستابی با استفاده از چاه های مشاهده ای، منبع اصلی اطلاعات جهت بررسی تنش های هیدرولوژیکی است. هدف از این بررسی تعیین بهترین مدل برازش، برای تخمین سطح آب زیرزمینی در دشت ایسین است. بدین منظور از داده های سطح ایستابی، با روش کریجینگ معمولی، نقشه های خطوط هم میزان سطح آب زیرزمینی تهیه شد. نتایج حاصل از مقایسه LSD مدل دایره ای با کمترین (RMSE) مناسب ترین مدل جهت رسم نقشه و بررسی سطح ایستابی است. بررسی خطوط منحنی میزان سطح ایستابی نشان می دهد سطح ایستابی دشت از شمال به جنوب سیر نزولی دارد. این روند کاهشی در حرکت به سمت غرب و شرق نیز دیده می شود.

کلیدواژه ها:

آب زیرزمینی ، مدل کریجینگ ، سطح ایستابی ، شبکه پایش ، دشت ایسین