خشکسالی سیستان ، تغییر در ساختاراقتصادی روستائیان

سیستان در شمال استان سیستان و بلوچستان قراردارد این منطقه خودجزی از سیستان بزرگ می باشد که در سه کشور پاکستان و ایران و افغانستان قرار دارد . قسمت جنوبی آن که در ایران واقع شده است به برکت وجود رودخانه هیرمند و دریاچه هامون به عنوان قطب کشاورزی در جنوب کشور مطرح بوده است . بیش از 120000 هکتار زمین کشاورزی سالانه کشت می شده بیش از 1700000 راس دام های کوچک و 240000 راس دام بزرگ درمنطقه وجود داشته است سالانه 12000 تن از انواع ماهی صید می شده است. بعد از خشکسالی سال 1377 دآرمد روستائیان به کلی ازبین رفت این تحقیق با هدف بیان تغیر ساختارهای اقتصادی سیستان انجام گرفته است. تحقیق ازنوع تحلیلی می باشد و اطلاعت مورد نیاز از روش اسنادی و کتابخانه ای استفاده شده است برای افزایش اطلاعات و بالابردن دقت سعی شده که با کارشناسان صاحب نظر در منطقه مورد مطالعه مصاحبه به عمل آید . مطالعات نشان می دهد که بعد ازخشکسالی بسیاری روستائیان به سمت شغل های دیگر که دآرمد بیشتر داشت (قاچاق سوخت ) تمایل پیدا کردند اگر چه آماری در این خصوص وجود ندارد . با بسته شدن مرزها و از بین رفتن خرید فروش سوخت تعدادی از روستائیان مجبور به ترک منطقه شدن که خود باعث خروج نیروی و سرمایه شد که پشنهاد می گردد که جهت جلوگیری از خروج و مهاجرت؛ باید ساختارهای جدید اقتصادی در منطقه؛ مانند تبادل کالا در دوسوی مرز ورود صنعت و خدمات شکل بگیرید.

کلیدواژه ها:

سیستان ، خشکسالی ، ساختار اقتصادی ، قاچاق سوخت