بررسی و ارزیابی وضعیت کمی و کیفی آب های زیرزمینی در محدوده مطالعاتی نجف آباد اصفهان

در این مقاله به بررسی و ارزیابی تغییرات کمی و کیفی آب های زیرزمینی در دشت نجف آباد اصفهان پرداخته شده است. بررسی های کمی بر اساس داده های بدست آمده از 48 حلقه چاه مشاهده ای، نشان می دهد که متوسط سطح آب زیرزمینی در این دشت در یک بازه زمانی بین سال های 73 تا 91 به میزان 24/25 مترافت داشته است که به طور متوسط افقی معادل 1/28 متر در سال را نشان می دهد. پهنه بندی شدت افت در این دشت نشان می دهد که بیشترین افت مربوط به مناطق میانی آبخوان است که حتی به 85 متر نیز می رسد. کمترین میزان افت در حد صفر مربوط به حواشی رودخانه زاینده رود است. برای بررسی و ارزیابی کیفیت شیمیایی محدوده مطالعاتی 15 حلقه چاه بهره برداری مورد تجزیه و تحلیل آنالیزهای فیزیکوشیمیایی از قبیل اندازه گیری pH، سختی (TH)، کل مواد جامد محلول در آب (TDS)، هدایت الکتریکی (EC)، منیزیم (Mg)، کلسیم (Ca)، سدیم (Na)، پتاسیم (K)، کلراید (Cl)، سولفات (SO4)، بی کربنات (HCO3) قرار گرفت. مقایسه نتایج با استاندارهای کیفیت آب آشامیدنی سازمان بهداشت جهانی (WHO)، نشان داد که بسیاری از نمونه های آب قابل شرب نیستند. تیپ و رخساره های هیدروشیمیایی با استفاده از نمودار پایپر نشان می دهد که تیپ غالب محدوده مطالعاتی از نوع بیکربناته با رخساره سدیک می باشد. نتایج حاصل از دیاگرام ویلکوکس و تلفیق شاخص نسبت جذب سدیم (SAR) و هدایت الکتریکی (EC) نشان داد که تنها 66/6 درصد از نمونه ها جهت مصارف کشاورزی مناسب هستند.