بررسی فرایند فروشویی زیستی (بایولیچینگ) در تصفیه آلاینده های زیست محیطی

یکی از منابع اصلی آلودگی آب و خاک به فلزات سنگین، ورود انواع پساب هامی باشد. روشهای مناسب غیربیولوژیکی مانند رسوب دهی و اکسیداسیون شیمیایی در مقادیر کم فلزات به صرفه و قابل اجرا نمی باشد به همین دلیل روش های بیولوژیک در حال حاضر بسیار کاربردی تر در نظر گرفته می شود. بیولیچینگ یا فروشویی زیستی،به استفاده از میکروارگانیسم ها جهت انحلال و شستشوی اجزای جامد (فلزات)از محیط و تبدیل سولفیدهای فلزی نامحلول به سولفات های فلزی محلول اشاره دارد. در این مطالعه که بصور ت کتابخانه ای صورت گرفته، از منابع و مقالات منتشر شده در زمینه استفاده از روش بایولچینگ در تصفیه زیستی آلاینده ها استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

بایولچینگ ، سولفیدهای فلزی ، اکسیداسیون شیمیایی