مروری بر کاربرد روش های هوش مصنوعی جهت تعیین سرعت حد رسوبات معلق در مجاریبسته

نیاز به مجراهای فاضلاب برای جمع آوری و دفع بهداشتی فاضلاب از سال ها پیش مورد توجه بوده است. یکی از عمده ترین مشکلات در سیستم های فاضلاب ته نشینی مواد معلق می باشد. تحقیقات آزمایشگاهی بسیاری در زمینه تعیین سرعت حد رسوبات معلق در لوله آب و فاضلاب انجام صورت گرفته است. از نتایج این تحقیقات، روابط تجربی بر اساس پارامترهای قطر میانه ذرات رسوب، غلظت حجمی رسوبات، عمق رسوب ته نشین شده در مجرای فاضلاب، چگالی ذرات رسوب، ضریب اصطکاک جریان با مجرای فاضلاب و شعاع هیدرولیکی مقطع جریان در نظر گرفته شده اند. از انجا که استفاده از روابط تجربی دارای محدودیت های فراوانی می باشد، استفاده از روش های هوش مصنوعی متکی بر صفات ذات برنامه ریزیی بیان ژنتیک ،(ANNs) انسان توسعه زیادی پید اکرده است. روشهای هوشمند نظیر شبکه عصبی مصنوعیدر این زمینه دارای عملکرد قابل قبولی نسبت به (ANFIS) و سیستم های استنتاجی عصبی-فازی تطبیقی (GEP)روابط تجربی نواک و نالوری ( 1975 )، مایرل و همکاران ( 1991 )، آب قانی ( 1993 )، ونگویسسومجای و همکاران ( 2010 ) وعظمت الله و همکاران ( 2012 ) را در برآورد سرعت حد رسوبات دارا می باشند.

کلیدواژه ها:

سرعت حد ، رسوبات معلق ، روش هوش مصنوعی ، روابط تجربی ، مجاری فاضلاب