نقش آموزش و فرهنگ در بهینه سازی و کاهش آلودگی محیط زیست در کشور

آب، خاک، هوا و مناسبات بیولوژیک متعادل بین آنها و محیط زیست طبیعی موهبتی بزرگ است که خدابه بشر ارزانی داشته و قرآن بر مصونیت طبیعت و منابع طبیعی از هر گونه تجاوز و تعدی تأکید ورزیده است . اینکه انسان به محیط زیست سالم تا چه اندازه نیاز دارد، دیدگاه های متفاوتی مطرح شده است. این نیاز یک نیاز انسانی، فرهنگی و اجتماعی است که میتوان با نگرش مادی و الهی به آن نگریست که نگرشمادی به منفعت اقتصادی و نگرش الهی به تکلیف و اجر معنوی آن می نگرد و البته زمانی این نیاز عملی می شود که اخلاق محیط زیست در فرهنگ مردم رخنه کند. این پژوهش به بررسی لزوم آموزشفرهنگ در بهینه سازی محیط زیست در کشور می پردازد و نتایج این پژوهش نشان میدهد با توجه به افزایش آلودگی محیط زیست ناشی از آلودگی آب ، هوا و .... ، اتخاذ سیاست گذاری مناسب در جهت آموزش و فرهنگ سازی و تربیت انسانهای اخلاق مدار در تعامل با محیط زیست می تواند موجب کاهش آلودگی محیط زیست شود و در صورت تداوم این الگو در آینده شاهد کاهش بحران های زیست محیطی و افزایش گردشگری و توسعه پایدار اقتصادی در کشور خواهیم بود .

کلیدواژه ها:

آموزش فرهنگ ، بهینه سازی ، نگرش مادی و معنوی ، اخلاق محیط زیست