اندازه گیری بهره وری نیروی کار در ایران

از اهداف اصلی هر کشوری داشتن رشد اقتصادی بالا و رسیدن به سطوح توسعه یافتگی می باشد که از ضرورت های دسترسی به این اهداف، استفاده بهینه از منابع موجود در کشور و راهکار آن بهبود و ارتقای بهره وری است. از این رو این مقاله به بررسی و مد لسازیمنابع بهره وری نیروی کار با بکار بردن داده های سری زمانی از سال 1338 تا سال 1390 می پردازد. بهره وری نیروی کار با استفاده از اطلاعات تکنولوژیکی، موجودی واقعی سرمایه و تجارت آزاد در دو حالت کوتاه مدت و بلندمدت به وسیله مدل های اقتصاد سنجی تخمین زده می شود. نتایج تخمین بلند مدت و کوتاه مدت نشان می دهد اگر ارزش موجودی واقعی سرمایه، تجارت و اطلاعات تکنولوژیکی برای هر واحد نیروی کار به اندازه 10% افزایش یابد بهره وری نیروی کار به تقریبأ 6/2 % ، 4 % و 1 % در بلند مدت و 3 % و 5/5 % درکوتاه مدت می شود. ثبات ساختاری ضرایب و مدل تخمین زده شده کوتاه مدت با استفاده از آزمون کاسام و تخمین های بازگشتی این کار انجام شده است. نتایج حاکی از ثبات بودن مدل و ضرایب کوتاه مدت به لحاظ ساختار هستند.

کلیدواژه ها:

بهره وری نیروی کار ، رشد اقتصادی ، اطلاعات تکنولوژیکی ، موجودی واقعی سرمایه