آمایش ژیومورفولوژی محدوده جنوب استان خراسان رضوی با هدف تهیه نقشه پهنه بندی نهایی مناطق مستعد توسعه و ارایه راهکارها در ایجاد توسعه ای پایدار

امروزه یکی از موارد بسیار مهم و پیچیده برای برنامه ریزان شهری، تصمیم گیری در مورد مکان هایمناسب جهت استقرار و توسعه فیزیکی سکونتگاه های انسانی و تعیین اراضی مناسب توسعه می باشد.این امر مهم تنها با دیدگاه جامع نسبت به کلیه ی پارامترهای تاثیرگذار در استقرار و توسعه ی فیزیکیسکونتگاه ها امکانپذیر خواهد بود. از این رو هدف پژوهش حاضر آمایش ژیومورفولوژیکی و شناختمخاطرات طبیعی نیمهی جنوبی استان خراسان رضوی به منظور مکان یابی بهینه مناطق مستعداستقرار و توسعه فیزیکی سکونتگاه های انسانی است. در این پژوهش پارامترهای محیطی موثر براستقرار و توسعه فیزیکی سکونتگاه های انسانی در منطقه شامل زمین شناسی، خاک شناسی، کاربریاراضی، واحدهای ژیومورفولوژی، ارتفاع از سطح دریا، شیب، جهت شیب، گسل، آبراهه، مورد بررسی وتجزیه و تحلیل قرار گرفتند و نقشه نهایی تهیه شده بر اساس مخاطرات محیطی شناخته شده در نیمه-ی جنوبی استان خراسان رضوی تطبیق داده شد. در ادامه نقشه ی نهایی تهیه و ارایه گردید و بر اساسآن راهکارهای مدیریتی متناسب با منطقه ی مورد مطالعه ارایه گردید. نتایج حاکی از توان کمژیومورفولوژیکی محدودهای جنوب استان خراسان رضوی و تشدید شرایط رگسیستازی منطقه است.فرونشست، تغییرات ژیومورفولوژیکی فرسایشی، زلزله و سیل مهمترین مخاطرات منطقه میباشند. علیرغم این امر پراکنش سکونتگاه های انسانی منطقه مورد مطالعه از شرایط نسبتا مطلوبی برخورداربوده و نیاز به ایجاد سکونتگاه های جدید در این منطقه احساس نمی شود. بلکه نیاز اساسی حفظسکونتگاه های موجود و کاهش مخاطرات محیطی تاثیرگذار بر آنها می باشد.

کلیدواژه ها:

مکان یابی ، سکونتگاه انسانی ، ژیومورفولوژی ، جنوب خراسان رضوی ، مخاطرات طبیعی