استفاده ازتوده زمین درطراحی مسکن بارویکرد زمینه گرایی نمونه موردی: مناطق گرم و خشک کاشان

دردوران معاصربناهای خاک پناه که برگرفته ازمعماری بومی اندایده ای جدید وکاربردی برایبه حداقل رساندن استفاده ازانرژی های فسیلی و جایگزین کردن انرژیهای پاک است ایجادتعادل پایدار بین طبیعت موجودات زنده و محیط مصنوع رویکردی است که انسان به آن می اندیشد ازاین رو زمین ومحیط طبیعی درپیوند با انسان و محل سکونت وی به توسعه معماری معاصردرلقای حفظ انرژی می پردازد معماری زمینه گرا به زمین مداری و پیوند محیط بافضا تاکید دارد و بادرک بستر خود شکل میگیرد ترکیب و تلفیق بنا با زمین بیانگرمیزان توجه و اهمیت بنا به بوم گرایی می باشد توانایی معماری زمینه گرا دربراورده نمودن نیازهای انسانی درابعادگوناگون میتواند به عنوان یکی ازشاخصه ها یمهم دربررسی معماری زمینه گرا می باشد رسیدن به مسکن پایدار و استفاده ازتوده زمین درمناطق گرم و خشک به لحاظ مصرف انرژی یکی ازاهداف این تحقیق می باشد زیرا دراین مناطق به لحاظ گرم بودن فضاها استفاده ازانرژیهای غیرطبیعی دارای میزان مصرفی بالایی است که میتوان با ارتباط بستر وانرژیهای طبیعی این میزان را کاهش داد ازاین روسازگاری بامحیط وعوامل زیست بوم و ارایه مسکنی دربستر زمین که به لحاظ صرفه جویی مقرون به صرفه بوده و دارای ارزش والا می باشد نوشته حاضر باروش تحلیلی وتوصیفی ضمن ارایه چشم اندازی تاریخی ازبناهای خاک پناه درپی ارایه شیوه های نوین درطراحی مسکن معاصر است که باکاهش مصرف انرژیهای فسیلی جهت استفاده ازکالبد و توده زمین با بهره گیری ازمعماری بومی به توسعه مسکن زمینه گرا منجر میشود