بررسی عملکرد و روشهای ساخت شناشیر در بناهای بافت قدیم بوشهر

شناشیر یکی از عناصر شاخص معماری خانه های بافت قدیم بوشهر می باشد، که نقش مهمی در عملکرد اقلیمی خانه های بافت قدیم بوشهر دارد. در واقع این عملکرداقلیمی زندگی عمومی را به زندگی خصوصی پیوند می دهد، وبه عبارت دیگر یک ارتباط بین برونگرایی و درونگرایی در بناهای بافت قدیم بوشهر به وجود آوردهاست. شهر بوشهر در قسمت شمالی سواحل خلیج فارس با اقلیم گرم و مرطوب می باشد، که بناهای بافت قدیم و کلیت فضای شهری آن متناسب با شرایط اقلیمیشکل گرفته است. شناشیر فضای نیمه بازی است که بصورت تراسهای چوبی به منظور سایه اندازی بر روی بازشوهای بیرونی جداره غربی ساختمانها مورد استفاده قرارگرفته است. این سایه بانها علاوه بر سایه اندازی بر روی بازشوها به عنوان آرایه های معماری سنتی بوشهر به حساب می آید. همچنین با توجه به اقلیم گرم و مرطوببوشهر شناشیرها جریان حرکت باد را از طریق جداره های مشبک چوبی از خارج به داخل بنا فراهم می سازد، در نتیجه اثر جریان باد باعث کاهش حرارت، رطوبت و آسایش افراد ساکن در داخل ساختمان می شود. این مقاله به بررسی عملکرد و روشهای ساخت شناشیر در بناهای بافت قدیم بوشهر پرداخته است، و هدف آن شناخت ویژگیهای این عنصر معماری و نقش آن در طراحی اقلیمی بناهای بوشهر می باشد

کلیدواژه ها:

عملکرد ، روشهای ساخت شناشیر ، سایه اندازی ، بناهای بوشهر