ساماندهی و طراحی ورودی شهر با تاکید بر زمینه گرایی،نمونه موردی: ورودی شهر سیرجان

زمینه گرایی یکی از دیدگاه های رایج در معماری و شهرسازی است که در ذیل سبک پس تمدرن طبقه بندی می شود و بر طبق آن طراح باید قادر باشدویژگی های یک مکان را دریابد و آن را بخشی از فرآیند طراحی خود قرار دهد. نظری ههای مربوط به زمینه گرایی ابتدا به عرصه های کالبدی، تاریخی و اجتماعی فرهنگی راه یافتند و سپس به ابعاد انسانی گرایش پیدا کردند. هدف از این نوشتار آشنایی با مبانی زمینه گرایی و در نهایت ساماندهی و ارتقاء کیفی ورودی شهرسیرجان از طریق طراحی با تاکید بر تمامی ابعاد رویکرد زمینه گراست. زیرا برهم خوردن سلسل همراتب در نظام کالبدی شهر سیرجان سبب شده تا فضای ورودی شهربه عنوان حلق هی اتصال فضای طبیعی خارج و فضای مصنوعی داخل شهر، نقش خود را به خوبی ایفا نکند و حامل پیام یا تصویری از شهر نباشد. توجه به مؤلف ههایکیفی و هویت بخش در ورودی شهرها به عنوان اولین مکان قابل ادراک از شهر در ذهن مخاطبان آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. روش تحقیق در این مطالعه توصیفی و تحلیلی بوده و از روش اسنادی استفاده شده، به این صورت که با مراجعه به کتاب ها، نشریات و وب گاه های مرتبط اطلاعات مورد نظر گردآوری شده است. همچنین در طی فرآیند طراحی از طریق پیش آزمون )مصاحبه( و پرسشنامه علاوه بر اندازه گیری متغیرهای پیش فرض از مردم نیز نظرخواهی شده است. برای نیل به اهداف رویکرد زمینه گرا در نمونه طراحی شده، تلاش بر این بوده تا با در نظر داشتن شکل از قبل موجود و میزان و نظم رابطه اجزای سایت در طول زمان و توجه به معانی، و ارزش ها از قبیل الگوهای معماری بومی و کاربری های شناسنامه ای و لحاظ نمودن این موارد به طراحی به مطلوب دست یابیم.

کلیدواژه ها:

ساماندهی ، زمینه گرایی ، سیرجان ، طراحی ورودی ، SWOT