روشهای نوین معماری با خاک، رجعتی به معماری متعهد به زمینه معرفی، نقد و تطبیق چهار روش جدید ساخت و ساز با خاک

خاک، بخش عمده ای از مصالح ساخت و ساز در معماری جهان را تشکیل میدهد و بیشترین و در دسترسترین مصالح در این زمینه محسوب میشود. فراوانی،همسازی با محیط، سازگاری با محیط زیست و همینطور صرفه جویی در منابع انرژی طی مراحل تولید، ساخت و نیز نگهداری و مرمت، از مهمترین ویژگی های خاک است که امروز دنیای معماری را متوجه خود نموده و پیش بینی میشود در آینده به مصالح غالب ساخت و ساز در کشورهایی که این قابلیت در آنها وجود دارد، تبدیل شود. روشهای نوینی در اجرای معماری با خاک امروزه در دنیا شناسایی شده و کار بر این روشها کماکان ادامه دارد. عموم این روشها مبتنی بر بازشناسی، ارتقاء و توسعهروشهای سنتی موجود در کشورهایی صاحب سابقه در این زمینه میباشد. این مقاله بهطور مشخص به معرفی و نقد ذکر معایب و محاسن چهار روش اجرای ساختمان باخاک می پردازد. این روشها شامل دیوار خشتی، دیوار کوبیده، دیوار چینه ای و دیوار بتن رسی میباشند که با ذکر مصادیق به تفکیک معرفی، تحلیل و در نهایت قابلیت-ها و محدودیتهای آنها با یکدیگر مقایسه میگردد. محصول معماری تولید شده با این روش ها همخوانی و قرابت زیادی با زمینه های مختلف بستری که در آن شکل گرفته دارند و از منظر تعاریف ارائه شده در خصوص معماری زمینه گرا، گونه ای از این نوع معماری محسوب می شوند. بنابراین رونق معماری خاک در دوره معاصر و تمرکز دوباره بدنه دانشگاهی بر این معماری، در این مقاله تحت عنوان رجعت دوباره به معماری خاک مورد بحث قرار گرفته است. در این مسیر مقاله با تبیین جایگاه کنونی معماری خاک به این سوال پاسخ می دهد که اساساً رجعت به معماری خاک امروزه با چه روش و تکنیک های مطرحی در دنیا پی گرفته می شود و این تکنیک ها چه ویژگی ها، تشابهات و الزاماتی با یکدیگر دارند. در مرحله بعد این معماری چه نسبتی با معماری زمینه گرا که از گفتمانهای روز معماری دنیا است، دارد.روش تحقیق این مقاله در پاسخ به سوالات مذکور استدلال منطقی و نحوه جمع آوری اطلاعات بر اساس مطالعات کتابخانهای و شواهد میدانی می باشد

کلیدواژه ها:

معماری ، خاک ، معماری خاک ، روش ساخت