بررسی تحلیلی عوامل مؤثر بر شکل گیری، طبقه بندی و شناخت معماری دستکند ایران مطالعه موردی: روستای کندوان و روستای میمند

معماری دستکند یکی از مظاهر معماری زمینه گرا است که بر زمین مداری و پیوند محیط با فضا تاکید دارد و با درک پیام بستر خود شکل م یگیرد و در واقع پیامی را که بستر معماری به او انتقال داده به عینیت رسانده و طراحی می کند. در نتیجه ساختمان جز کوچکی از طبیعت پیرامون خواهد بود. در معماری دستکند هر بنایی براساس زمینه های فرهنگی اجتماعی تاریخی و کالبدی اقلیمی و شرایط خاص آن سایت شکل می گیرد.معماری دستکند به گونه ای از معماری اطلاق می شود که در آن جهت ایجاد فضا، از فرایند کاهش استفاده می شود. به عبارت دیگر، بر خلاف آنچه که در معماریمعمول از روی هم قرار دادن مصالح می توان به فضای مورد نیاز دست پیدا کرد. در معماری دستکند این فضاها نتیجه کندن بخش هایی از یک توده یا حجم پر است، به همین دلیل معماری کاست هم نام گرفته است. معماری دستکند را در دسته بندی معماری زمینه گرا می توان تلفیقی از معماری زمینه گرای کالبدی و اقلیمی به شمار آورد. فرمهای حاصل از این نوع معماری رابطه جدانشدنی با فرم کالبدی محیط دارد که با فرهنگ انسانهای ساکن در این مجموعه ها ارتباط تنگاتنگی برقرار کرده است و جزو تغییر ناپذیر شکل زیست آنها شده است همچنین اقلیم تاثیر عمیقی در شکل وابعاد فضاها و محل شکل گیری آنها دارد. در تحقیق حاضر معماری دستکند ایران ،دسته بندی ، علل پیدایش ،مراحل شکل گیری و توسعه ،ویژگی این نوع معماری و انواع آن و ساختار سازه ای آنها ومکانهای شکل گیری آن به صورت اجمالی بررسی می کنیم . همچنین به تحلیل دو نمونه شاخص از این نوع معماری در ایران ، روستای کندوان و روستای میمند به عنوان نمونه موردی به صورت تفضیلی می پردازیم . محور اصلی تحقیق بر پایه مطالعات توصیفی تحلیلی استوار است و از لحاظ روش گردآوری اطلاعات از مطالعات کتابخانه ای و میدانی استفاده گردیده است که از فیش برداری، مطالعه متون مربوط بهره گیری شده ، همچنین روش مشاهده و مصاحبه در محل بکار گرفته شده است. براساس این تحقیق نتایج حاصله بصورت ارایه طبقه بندی معماری دستکند در ایران و انواع آن و نحوه شکل گیری آن که از پارامترهای موثر در تحقیق است خواهد بود.

کلیدواژه ها:

معماری زمینه گرا ، معماری دستکند ، سازه های طبیعی ، بستر طبیعی