توسعه ی هنر گره چینی از الگو هایی ثابت به فرم هایی متغیر و واکنش دهنده

یکی از بزرگترین چالش های پیش روی معماری امروز ایران ، موضوع هویت است . معماری امروز ایران همواره سعی کرده هویت گم شده ی خود را درمعماری باشکوه گذشته اش جست و جو کند و هر این مسیر معماران با انواع روش ها و رویکره ها سعی هر استفاده از معماری گذشته ی ایران هر معماری معاصر خودداشته و گاهی به موفقیت های چشمگیری نیز نائل آمده اند . از ساهه ترین این روش ها استفاهه از عناصر معماری گذشته است که قابلیت استفاده مجددوتکرار درمعماری امروزهارند مانند آرایه ها ، به ویژه آرایه های هندسی . اما هر این روش _ هر بیشتر مواقع _ به تقلید و تکرار عناصر گذشته بسنده شده و هیچ تغییرخردمندانه ای درآنها رخ نداده است . گره از این عناصر است که می تواند هر معماری امروز تکرار شود . گره چینی از هنر های ظریفی است که همواره هر معماری ایران به ویژه دردوره اسلامی حضور پیدا کرده است و استفاهه از آن هر معماری امروز ایران می تواند هر بازگرهاندن هویت ایرانی اس می آن موثر باشد اما نمی توان به نقوش هندسی موجود بسنده کرد و با توجه به پیشرفت های حاصله هر ابزار های ساخت و طراحی به ویژه ابزار های دیجیتال ، شرایط برای توسعه و پیشرفت این هنر فراهم آمده و وقت آن رسیده الگوها و فرم های نوینی در این حوزه ظهور کنند . این پژوهش سعی هاره با ابزار دیجیتال ، به منطقی جدید برای طراحی گره هست پیدا کند و برای این منظور برروی یکی ازگره ها های موجود به نام گره ی چها ترنج به عنوان نمونه ی موردی متمرکز شده است.