تأثیر شدت و مدت خشکی بر وضعیت باد و فرسایش بادی (مطالعه موردی: شهرستان کاشان)

فرسایش بادی یکی از بلایای طبیعی است که مناطق خشک و بیابانی ایران مرکزی به صورت روز افزونی با آن مواجه می باشد. مدیریت نادرست در عرصه منابع طبیعی بر افزایش این پدیده تأثیر زیادی داشته است. بارندگی، درجه حرارت و باد از مهمترین عوامل آب و هوایی است که در این تأثیر دارند. کمبود بارندگی، افزایش درجه حرارت و سرعت باد باعث افزایش تبخیر و تعرق در منطقه شده است. بنابراین شناخت این پارامترهای اقلیمی می تواند در جهت مدیریت منابع طبیعی و کشاورزی مفید باشد. شهرستان کاشان از جمله مناطق مستعد وقوع پدیده فرسایش بادی در مرکز کشور می باشد. هدف از این این تحقیق بررسی پارامترهای اقلیمی (بارش، دما، تبخیر و تعرق و باد) و تعیین ماه های خشک منطقه و تأثیر آن بر فرسایش بادی است. بر اساس نتایج بدست آمده میانگین دما در ایستگاه مورد نظر از ماه فروردین تا اواسط آبان خشکی بر منطقه مستولی گشته، بطوریکه در خرداد، تیر، مرداد و شهریور به بیشترین حد خود می رسد. میزان تبخیر و تعرق در تمام طول سال بیش از بارندگی است و میزان تبخیر و تعرق پتانسیل منطقه 21 برابر بارندگی است. در ماه های تیر، مرداد و شهریور تبخیر و تعرق بیش از سایر ماه ها است همچنین میزان درجه حرارت در این ماه ها نسبت به میزان بارندگی بیشتر است که در این ماه ها اوج خشکی در منطقه و میزان بارندگی در کمترین مقدار خود است. بنابراین عوامل اقلیمی بررسی شده شرایط را برای وقوع پدیده فرسایش بادی را در منطه ایجاب می کند.

کلیدواژه ها:

باد ، بارندگی ، تبخیر و تعرق ، دماف فرسایش بادی