تأثیر آویشن و اریترومایسین بر روی فلور میکروبی دستگاه گوارش و صفات بیولوژیکی زنبور عسل

مصرف بی رویه و زیاد آنتی بیوتیکها در غذای حیوانات و زنبور عسل با هدف درمان و پیشگیری از بروز بیماریها، می تواندمنجر به مقاومت باکتریها در برابر آنتی بیوتیک ها و از طرف دیگر رسوب در عسل و دیگر فرآوردهای زنبور عسلشود.استفاده از گیاهان دارویی در تغذیه زنبور عسلبعنوان جایگزین آنتی بیوتیکها و تولید محصولات سالم و ارگانیک نقش بسزایی دارد.بمنظور ارزیابی اثرات تغذیه ای سطوح مختلف عصاره الکلی آویشن شیرازی (500، 1000 و 2000 میلی گرم) آنتی بیوتیک اریترومایسین (100، 200 و 300 میلی گرم) و شاهد (بدون مواد افزودنی) بر صفات بیولوژیکی و فلور باکتریائی دستگاه گوارش زنبور عسل، این آزمایش در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 7 تیمار و 4 تکرار در انکوباتور زنبور عسل انجام گرفت. مقایسه میانگین بین تیمارهای آزمایشی نشان داد که بیشترین طول نیمه عمر زنبور عسل(05 درصد تلفات) مربوط به گروه شاهد و برابر 44 روز که با دیگر سطوح آزمایشی اختلاف معنی داری داشت (p<0/05). بیشترین میزان تلفات زنبوران عسل در سن 20 روزگی مربوط به اریترومایسین 300 میلی گرم (58/25 درصد) و عصاره الکلی آویشن شیرازی 1000 میلی گرم (56/25 گرم) و بیشترین مصرف خوراک مربوط به 500 میلی گرم عصاره الکلی آویشن (47/00 گرم) بود که اختلاف معنی داری با سطوح دیگر داشت (p<0/05). کمترین میزان جمعیت باکتری های لاکتوباسیل مربوط به اریترومایسین 300 میلی گرم و برابر 3/07 لگاریتم واحد تشکیل کلنی بر گرم بود. همچنین کمترین میزان جمعیت باکتری های کلی فرم در دستگاه گوارش زنبوران داخل قفس مربوط به اریترومایسین 300 میلی گرم بود که اختلاف معنی داری با دیگر سطوح آزمایشی داشت (p<0/05). به غیر از اریترومایسین 055 میلی گرم در بقیه سطوح آزمایشی نسبت میزان باکتری لاکتوباسیل به باکتری های کلی فرم تفاوت معنی داری دیده نشد. در کل نتایج نشان داد استفاده اریترو مایسین با غلظت بالا باعش کاهش باکتریهای لاکتوباسیلوس و باکتریهای کلی فرم خواهد و معمولا بین سطوح مختلف آویشن شیرازی و گروه شاهد تفاوت معنی داری دیده نشد.

کلیدواژه ها:

زنبور عسل ، آویشن شیرازی ، عصاره الکلی ، آنتی بیوتیک ، جمعیت میکروبی