مروری بر روش های تشخیص آریتمی های بطنی از روی سیگنال الکتروکاردیوگرام

سیگنال الکتروکاردیوگرام a فعالیت الکتریکی قلب را نشان می دهد. هرگونه تغییر در ریتم طبیعی قلب آریتمی b نامیده می شود. آریتمی ها به دو دسته تقسیم می شوند، آریتمی های با ریتم آهسته تر از حالت طبیعی که برادی آریتمی c نام دارند و آریتمی های با ریتم سریعتر از حالت طبیعی که تاکی آریتمی d نام دارند. البته اگر یک ریتم قلبی جا افتد ، این حالت نیز آریتمی در نظر گرفته می شود. تمامی انواع آریتمی ها خطرناک نیستند ولی به طور کلی اریتمی های بطنی خطرناک تر و جدی تر از آریتمی های دهلیزی در نظر گرفته می شوند. تاکی آریتمی های بطنی دارای سرعت ضربان بسیار سریعتر از حالت طبیعی بوده و اغلب از بطن ها نشأت می گیرند. سه دسته تاکی آریتمی بطنی وجود دارد که شامل تاکیکاردی بطنی VT فلوتر بطنی VEL و فیبریلاسیون بطنی VFib هستند. فیبریلاسیون بطنی یک ریتم غیر طبیعی و بسیار خطرناک است که اغلب اوقات پس از تاکیکاردی بطنی ایجاد می شود. بنابراین اگر متدی در تشخیص تاکیکاردی بطنی موفق عمل کند می توان امیدوار بود که در پیش بینی وقوع فیبریلاسیون بطنی هم موفق عمل خواهد نمود. این تحقیق، مروری بر برخی از روش های طبقه بندی تاکی آریتمی های بطنی می باشد و کارایی و دقت این روش ها تحت عنوان دقت کل با یکدیگر مقایسه شده است.

کلیدواژه ها:

سیگنال الکتروکاردیوگرام ، ECG تاکی آریتمی های بطنی Ventricular Tachyarrhythmia کلاسه بندی آریتمی های قلبی