مقایسه ترمودینامیکی چرخه های چهار زمانه انبساط کامل اتکینسون و اتو

باتوجه به این که وظیفه موتور تولید توان و قدرت است و به دلیل کمبود سوخت های فسیلی و بحث آلاینده ها بیشترین توجهات به بررسی ملاک های طراحی نظیر توان ماکزیمم و بازده حرارتی ماکزیمم است که از نظر فنی و اقتصادی قابل قبول باشد. در بسیاری از موارد تقویت اصولی و حرفه ای موتور به بهبود مصرف سوخت، افزایش راندمان موتور و همچنین کاهش استهلاک و آلودگی موتور می انجامد. تقویت موتور از طریق تغییر راندمان ترمودینامیکی گذشته از افزایش نیروی تولیدی موتور باعث کاهش مصرف سوخت می شود. با تقویت موتور در حقیقت از منابع موجود به صورت بهینه، بهره برداری می شود. در طراحی موتور احتراق داخلی بیشترین تحقیقات بر استفاده از مدل های چرخه استاندارد هوا با آنالیزهای عملکردی ترمودینامیک است. چرخه اتکینسون نیز یک چرخه چهار زمانه است که شامل فرآیندهای مکش، تراکم، احتراق سوخت، انبساط کامل و تخلیه است. در چرخه چهار زمانه اتو فشار گازهای حاصل از احتراق در انتهای مرحله انبساط وابتدای باز شدن سوپاپ خروجی حدود 3 تا 5 اتمسفر است. که یک پتانسیل برای انجام دادن کار اضافی در موتور است حال اگربتوان با مکانیزمی به پیستون اجازه داده شود تا انتهای انبساط کامل گاز به سمت پایین حرکت داده شود باعث افزایش راندمان حرارتی موتور می شود. یکی از راه های تشخیص میزان کیفیت و بهینه بودن طرح ها،مقایسه کردن عمل کرد آن ها از نقطه نظر های متفاوت است. که در این تحقیق چرخه های چهار زمانه انبساط کامل اتکینسون و اتو با هم مقایسه شده که در شرایط برابر راندمان چرخه انکینسون بیشتر از چرخه اتو است. در چرخه اتکینسون نسبت انبساط بزرگتر از نسبت تراکم باشد و موتور به بازده حرارتی بزرگتری در مقایسه می رسد که این امر موجب بهبود مصرف سوخت در چرخه انبساط کامل انکینسون می شود.

کلیدواژه ها:

چرخه انبساط کامل انکینسون ، چهار زمانه ، اتو ، موتوراحتراق داخلی