کنترل دیابت نوع 1 با استفاده از سیستم فازی نوع 2

بیماری دیابت نوع1، یک بیماری متابولیسمی است که به دلیل تولید ناکافی انسولین توسط پانکراس ایجاد می شود که باعث بالا رفتن غلظت قند خون می گردد که در دراز مدت منجر به عوارض متعددی شامل بیماری های قلبی، کلیوی، چشمی، پوستی و غیره خواهد شد. بنابراین کنترل غلظت قند خون یک معیار مهم برای بیماران دیابتی و نیز افراد سالم می باشد. هدف اصلی ما طراحی یک الگوریتم کنترلی مناسب برای رساندن غلظت قند خون به مقدار مورد نظر از لحاظ پزشکیریال با وجود تغییرات پارامتری و اغتشاشات وارد شده به سیستم و خطاهای ابزارهای اندازه گیری قند خون می باشد. برای این کار از دستگاه معادلات غیرخطی دیفرانسیلی مربوط به دیابت و به روش برگمان استفاده می شود. با توجه به اینکه حل تحلیلی و عددی سیستمهای غیرخطی پیچیده و گاهی از مواقع غیرممکن است، از این رو برای تعیین بهینه جواب این سیستمها از الگوریتم ژنتیک استفاده می نمائیم. حال برای آنکه در طی مراحل کنترل قند خون، عدم قطعیت ها سیستم را دچار نوسانات ننماید از سیستم فازی نوع 2 و توسط رویکرد ممدانی برای مدلسازی و همچنین برای فرآیند خروجی سیستم فازی نوع ، از الگوریتم کارنیک- مندل استفاده می گردد.

کلیدواژه ها:

دیابت نوع 1 ، غلظت قند خون ، مدل برگمان ، کنترل فازی نوع 2