قابلیت انرژی گرمایی به منظور تبدیل به حرارت یا کار حداکثری در لایه گردایانی یک استخر خورشیدی

لایه گرادیانی نیز همانند لایه ذخیره حرارتی در استخر خورشیدی قابلیت جذب انرژی تابشی خورشید، ذخیره و همچنین انتقال آن را دارد. سطح انرژی درونی لایه گرادیانی با جذب انرژی تابشی افزایش و با استخراج اجباری گرما از آن و همچنین اتلافات به لایه سطحی و دیواره های استخر کاهش می یابد. تغییرات دمای لایه های جابجایی بالایی و پایینی استخر خورشیدی آزمایشی و همچنین تغییرات زمانی ضخامت، چگالی و گرمای ویژه در لایه گرادیانی، سبب تغییر در پتانسیل انرژی آن لایه در روزهای مختلف در طول دوره مورد مطالعه به منظور تبدیل به کار و حرارت حداکثری و ایده آل می شود. برای لایه گرادیانی استخر خورشیدی مورد مطالعه در دوره 229 روزه، بیشینه مقدار کار یا حرارت حداکثری در واحد جرم محلول آب نمک در ماه اوت برابر با 110.30kJ/kg شد اما قابلیت کار یا حرارت حداکثری در واحد سطح استخر در سی و یکم ماه ژوئیه به مقدار بیشینه 64.10MJ/m2 رسید؛ با رشد ضخامت لایه گرادیانی مقدار کار یا حرارت حداکثری در واحد سطح از اواسط دوره افزایش یافت؛ بطوریکه در اواخر دوره در ماه فوریه به مقداری برابر با 54.93MJ/m2 رسید. برای روزی خاص در ماه نوامبر که دمای لایه جابجایی پایینی کمترین اختلاف را با دمای محیط یا لایه سطحی داشت؛ کمترین مقدار در کل دوره برابر با 23.67MJ/m2 بدست آمد.

کلیدواژه ها:

استخر خورشیدی ، کار و حرارت ، لایه گرادیانی