جایابی بهینه اندازه گیرها در شبکه های توزیع به منظور تخمین حالت

در شبکه توزیع با توجه به تعداد زیاد پست ها و فیدرها، استفاده از اندازه گیرها جهت ثبت اطلاعات در تک تک پست ها غیراقتصادی است، لذا تعیین تعداد بهینه اندازه گیرها و محل بهینه نصب آنها، به نحوی که کل سیستم را با دقت مناسبی رویت پذیر نماید، از اهمیت فنی و اقتصادی زیادی برخوردار است. در این مقاله مطالعاتی بر روی مسأله جایابی اندازه گیرها به منظور رسیدن به یک زیرساخت اندازه گیری مناسب در شبکه های توزیع فعال به نحوی انجام شده است که واحدهای اندازه گیری فازور و دیگر سیستم های اندازه گیری پیشرفته مانند سامانه هوشمند اندازهگیری در حضور اندازه گیرهای متعارف موجود در پست ها به کار گرفته شده اند. برای این منظور روشی برای به کارگیری اندازه گیرهای فازوری در تخمین حالت سیستم توزیع ارائه شده است که این روش نیازی به تغییر ساختار و بازنویسی برنامه تخمین حالت ندارد. طراحی به صورت بهینه سازی تصادفی با قید محدود کردن عدم قطعیت کلی تخمین حالت با هدف حداقل کردن هزینه، ارائه شده است. روش ارائه شده برای بهینه سازی از الگوریتم ژنتیک بهره می برد و بر روی شبکه توزیع استاندارد 33 باس IEEE پیاده سازی شده است، همچنین برای اعتبار بخشیدن به نتایج بدست آمده، شبیه سازی به روش مونت کارلو انجام شده است.

کلیدواژه ها:

تخمین حالت سیستم توزیع ، جایابی اندازه گیرها ، واحدهای اندازه گیری فازور ، الگوریتم ژنتیک ، مونت کارلو