بررسی و مقایسه ابزار انسجامی ارجاع در گفتار بیماران سکته ی مغزی نیمکره ی راست و افراد سالم بر اساس الگوی هلیدی و حسن(۱۹۷۶)

هدف این پژوهش بررسی و مقایسه ی کاربرد انواع ابزارهای انسجامی ارجاع از دیدگاه هلیدی و حسن(1976) در گفتار بیماران سکته ی مغزی نیمکره ی راست و افراد سالم است. بر این اساس، در پژوهش حاضر تعداد14 بیمار آسیب دیده ی نیمکره راست و 14 فرد سالم که از نظر سن و تحصیلات با گروه بیمار همتا شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. در این بررسی پس از آزمون های گفتار آزاد و بازگویی داستان گفتار هر دو گروه ضبط و پس از پیاده سازی متن های گفتاری به متن های نوشتاری الگو و ساختار گفتمان ان ها مشخص و انواع ابزارهای انسجامی ارجاع در هر یک شناسایی، توصیف و تحلیل شدند. و با استفاده از نرم افزار اس.پی.اس.اس و آزمون تی مستقل داده ها تحلیل و مقایسه شدند. نتایج این مقایسه ها نشان داد که در گفتار بیماران سکته مغزی نیمکره ی راست و گروه کنترل تفاوت و اختلاف معناداری در کاربرد ابزار انسجامی ارجاع شخصی درون متنی در گفتار آزاد (p=0/03<0/05) و کاربرد ارجاع مقایسه ای درون متنی (p=0/034<0/05) وجود دارد که این رابطه در مورد ابزار انسجامی ارجاع اشاره ای درون متنی و برون متنی و ارجاع مقایسه ای برون متنی وجود ندارد. در بازگویی داستان نیز اختلاف و تفاوت معناداری در کاربرد انواع انسجامی ارجاع در دو گروه کنترل و بیمار مشاهده نشد.

کلیدواژه ها:

ابزار انسجامی ارجاع ، ارجاع درون متنی ، ارجاع برون متنی ، گروه سالم(کنترل) ، گروه بیماران سکته مغزی نیمکره راست