طبیعت گرایی درشعرشاعران گیلکی سرا

ازآنجا که شعربدون تصویرگری ازاجزای طبیعت مجموعه ای بی جان و بی اثر است به همین دلیل ازدیرباز تاکنون طبیعت گرایی ازعمومی ترین ویژگیهای شعرشاعران بوده است جلوه و پدیده های طبیعی دراشعار شاعران گیلکی سرا نیز بسیارموردتوجه قرارگرفته است این امر میتواند ناشی ازتاثیر طبیعت برزندگی و کارآنها باشد اما به رغم گستردگی این پدیده ها دراشعار گیلکی دراغلب موارد رویکردی مشترک را دربه تصویر کشیدن مضامینی نظیر: باورداشت ها شادی و یا درد و محرومیت های ناشی ازپدیده های طبیعی و تاثیرآن برکسب و کاروگذران زندگی دراشعار شاعران این خطه مشاهده مینماییم ازاین رو این مقاله برآن است تابانگاهی براشعار گیلکی شاعران گیلکی سرای امروز به ابعادمختلف مساله موردبحث بپردازد و نحوه به کارگیری پدیده ها و عناصرطبیعی را دراشعار آنها ارزیابی نماید پیکره داده های مقاله حاضر به روش کتابخانه ای ازمیان اشعار شیون فومنی محمد بشرا ، اباذرغلامی، محسن آریاپاد، محمدتقی پوراحمدجکتاجی ابراهیم شکری، عباس احمد، غلام حسن عظیمی، فریده صفرنژاد، سیامک یحیی زاده ،پیمان نوری ، مسعودپورهادی، محمدفارسی و اشعار فولکلور گیلان گرداوری شده است و سپس این اشعار درارتباط با موضوع مورد بحث به توصیف وتحلیل درامده اند

کلیدواژه ها:

طبیعت ، طبیعت گرایی ، شعرگیلکی ، شاعران گیلکی سرا