بررسی روش تدریس مدرسان کلاس های چهارمهارتی مرکز آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان دانشگاه فردوسی مشهد

شناخت و آگاهی مدرسان از نظریه های یادگیری و روشهای تدریس اهمیت ویژهای دارد، زیرا مدرس افزونبر آگاهی های لازم در زمینه ماده درسی باید درباره تکنیکهای آموزشی و ارزشیابی روال اجرای برنامه و نیز پیشرفت دانش-آموزان از مهارت کافی برخوردار باشد. اگر مدرس زبان از انواع روشهای نوین تدریس و تکنیک های آنها آگاهی لازم را داشته باشد و متناسب با ویژگی های زبانآموزان و اهداف آموزشی آنان ازآنها بهره گیرد، میتواند به افزایش انگیزه زبان-آموزان، ایجاد یادگیری عمیق، و رشد خلاقیت آنان کمک کند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی میزان آگاهی و شناخت مدرسان کلاس های چهارمهارتی مرکز آزفای دانشگاه فردوسی مشهد از انواع روشهای نوین تدریس و تکنیک های مربوط به آنهاست. برای نیل به این هدف، 22 کلاس مرکز مشاهده شد و با 27 نفر مدرس مصاحبه به عمل آمد. نتایج حاصل از تحلیل و بررسی داده های مشاهدات کلاسی نشانگر آن است که پرکاربردترین روشهای تدریس به کاررفته در کلاسها به ترتیب نزولی عبارتند از: ارتباطی، شنیداری-گفتاری، مستقیم، فیزیکی تام، تلقین زدایی، و دستور-ترجمه. همچنین نتایج حاصل از سوالات پژوهش حاضر به وسیله روش همبستگی پیرسون نشان داد که بین روش تدریس انتخابی و میزان تحصیلات مدرس رابطه معنادار از نوع مثبت، و بین روش تدریس انتخابی و میزان تجربه مدرس رابطه معنادار از نوع منفی وجود دارد؛ علاوهبر آن، بین روش تدریس انتخابی و رشته تحصیلی مدرس، و نیز بین روش تدریس انتخابی و سن مدرس رابطه معناداری مشاهده نمیشود.

کلیدواژه ها:

آموزش زبان فارسی به غیرفارسیزبانان ، روش تدریس ، تکنیک تدریس ، کلاس چهارمهارتی.