آسیب شناسی تملق و چاپلوسی در جامعه اسلامی ازمنظر امام علی(ع)

موضوع تملق و چاپلوسی و عواقب فردی و اجتماعی آن، به عنوان یک رذیلهی اخلاقی مورد ابتلای بسیاری از جوامع انسانی بوده و به هر میزان این صفت رذیله درمیان آحاد جامعه بیشتر باشد، به همان میزان سرنوشت اجتماعی آن مردم به سوی قهقرا و سیر انحطاطی پیش می رود. با توجه به اینکه در جامعه ایران نیز تملقگویی نوعی آفت و آسیب اجتماعی محسوب میشود که ریشه دیرینهای دارد و به سلامت اجتماعی جامعه صدمه میزند. لذا نویسنده درایننوشتار به شکل توصیفی- تحلیلی کوشیده است شاخص های رفتاری تملق گویان و تملق دوستان و آثار سوء اعمال آنان را در جامعه از منظر امام علی (ع) مورد بررسی و مداقه قرار دهد. یافتههای تحقیق نشان میدهد. امام علی(ع) سرمنشأ این رذیلت را حماقت و حقارت فرد، وجود زمامداران ستایشدوست و فرهنگ چاپلوس پرور دانسته که مبدأش شرک و جهل بوده، غایتش نفس است و ثمره آن خفت و خواری می باشد

کلیدواژه ها:

آسیبشناسی ، تملق ، چاپلوسی ، جامعه اسلامی