بررسی وزن عروضی در شعر نو و سپید
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,098
فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
EMAA03_010
تاریخ نمایه سازی: 9 فروردین 1395
چکیده مقاله:
ازقدیم عنصرموسیقی به صورت وزن ، مهمترین عنصر شعرتلقی می شد و حتی گاهی آن را تنها مشخصه ی تمایز میان نظم ونثرمی دانسته اند مشهورترین نوع موسیقی در شعر فارسی ،وزن عروضی و نیمایی است نیما پدر شعرفارسی، با وانهادن قالبهای شعر کلاسیک در قرن ۱۴ هجری افق تازه ای درشعر ایران به وجود آورد و برای رهایی از قید وزن و قافیه وتساوی مصرع های شعر دست به ابتکار زدکه به نام خود او (شعرنیمایی) نامیده شد. این گونه از شعر فارسی آزادی بسیاری را در فرم و محتوا به شاعر میدهد. سال ها بعد شاملو به تبعیت از نیما پس از طبع آزمایی درشعرسنتی، به شعر نو رو آورد.البته بعد ها فراتر رفت و شعر را از قید وزن نیز رها نمودو شعری به نام شعر سپید ابداع کرد. شعر سپید یا شعر آزاد گونهای از شعر نو فارسی است که در دهه سی شمسی و با مجموعه ی هوای تازه از احمد شاملو ظهور پیدا کرد. تفاوت عمده این آثار با نمونههای قبلی شعر نو در فرم شعر بود. در این سبک عموماً وزن عروضی رعایت نشده ولی آهنگ و موسیقی نمود دارد
نویسندگان
محمدرضا بختیاری
استادیار دانشگاه پیام نور نقده
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :