حسابرسی تقلب و روش کشف تقلب در سازمان ها

تقلب را مانند سایر بزه های اجتماعی می توان با سه عامل «بزهکار با انگیزه، بودن اهداف متناسب با انگیزه تقلب و نبودن یک سرپرست هوشیاری با یک سامانه کنترلی با کیفیت» تبیین نمود. تقلب یکی از مهمترین موضوعاتی که در حسابداری و حسابرسی صورت های مالی و دیگر حسابرسی ها که هر سازمانی با آن روبرو است مطرح می شود. شناخت متغیرهای زمینه ساز بروز تقلب، ضرورتی برای سازمان ها به شمار می رود. از این رو سازمان ها بایستی برنامه های کنترلی سازمانی را به سمت و سویی پیش برند که امکان فرصت دهی به افراد مستعد به تقلب، کاهش یابد. یکی از کاستی های بزرگ سامانه آموزشی، بی توجهی به پدیده تقلب است تا جایی که اینگونه مباحث در ساختار برنامه آموزشی (به ویژه در ایران) کمتر مورد توجه قرار گرفته است. حسابرسان بایستی ماهیت تقلب را درک کنند. همچنین آنها باید زمینه های رخداد، علل احتمالی، کنترل ها و راهکارهای کشف رفتارهای متقلبانه را بشناسند. در این پژوهش تعاریف واژه های تقلب، فساد، سهل انگاری و وجه تمایز هر یک با دیگری بیان شده است. همچنین انواع تقلب و انگیزه تقلب و سپس مسئولیت حسابرسان و دیگر افراد شرح داده شده است. به علاوه این پژوهش به این موضوع می پردازد که روش های کشف و پیشگری از تقلب کدامند؟ مدیریت ریسک تقلب چیست؟ نوسان مسئولیت حسابرسان نسبت به کشف تقلب چگونه بوده است و چه نگرش هایی برای رویارویی تقلب دارد؟ نتایج نشان می دهد که افراد به علت وجود سه عامل گرایش (دلیل تراشی)، انگیزه (فشار) و فرصت طلبی مرتکب تقلب می شودند و حسابرسان باید در حسابرسی خود از نبود تحریف با اهمیت اطمینان معقول کسب کنند. با این وجود بازهم حذف کامل همه خطرهای تقلب رویایی دست نیافتنی یا غیر اقتصادی است.

کلیدواژه ها:

تقلب ، حسابرسی تقلب ، فساد مالی ، عوامل خطر