مدلسازی توانمندسازهای فرآیند ایجاد هوشمندی در سازمان های دانش محور براساس رویکرد مدلسازی تفسیری - ساختاری

با توجه به ضرورت ایجاد هوش سازمانی و تمرکز بر فرآیندهای لازم جهت ایجاد هوشمندی در سازمان های دانش محور، در این تحقیق از طریق بررسی و مطالعه مدل ها و نظریات مختلف در حوزه هوش سازمانی، عمده ترین توانمندسازهای هوشمندی شناسایی شده و با تمرکز بر رویکرد فرآیند محور به هوشمندی با استفاده از مدلسازی تفسیری - ساختاری، نگاشت مفهومی روابط بین عناصر توانمندساز هوشمندی سازمانی استخراج شده است. نتایج مدلسازی تفسیری - ساختاری نشان می دهد که «راهبرد دانش» به عنوان خوشه نفوذ و همچنین «جوامع دانشی» و «رهبران عقیده» به عنوان خوشه ارتباط، از طریق اثرگذاری بر «ساختار ویژه موقت»، دارای بیشترین تأثیر در فرآیند ایجاد هوشمندی سازمانی هستند. همچنین نتایج نشان می دهد که «فرآیند هوشمندی ساختاری» و «فرآیند هوشمند ساختاری» به عنوان خوشه وابستگی بیشترین تأثیر را از دیگر عناصر توانمندساز جهت دستیابی یک سازمان دانش محور به هوشمندی سازمانی، می پذیرند.

کلیدواژه ها:

هوشمندی سازمانی ، رهبران عقیده ، جوامع دانشی ، ساختار ویژه موقت ، هوشمندی انسانی ، هوشمندی ساختاری مدلسازی تفسیری ساختاری