بررسی عوامل فردی به عنوان زیر ساختی بر ایجاد سازمانهای دورکار

ماهیت دورکاری به گونه ای است که در نگاه اول برای کارکنان و مسوولان جذاب بنظر میرسد و مزایای بیشماری را میتوان برای دورکاری ذکر کرد، اما به نظر میرسد دستیابی به آنها تنها در صورت شناخت زیر ساختها امکانپذیر خواهد بود. از آنجا که عوامل فردی جزء انکارناپذیر هر سازمان و ساختاری است در این تحقیق زیرساخت عوامل فردی به عنوان یکی از زیرساختهای موثر بر ایجاد سازمان دورکار در نظر گرفته شد و 2 متغیر از عوامل فردی (توانمند سازی، تعهد سازمانی) بررسی گردید. بر این اساس تعداد 71 پرسشنامه بین کارکنان دانشگاه پیامنور اصفهان که تمامی، آیین نامه های دورکاری را مطالعه نموده بودند و اطلاعات متوسط رو به بالا از این موضوع داشتند، توزیع گردید. با استفاده از نرم افزار آزمونهای ضریب همبستگی و رگرسیون محاسبه گردید. هدف، بررسی رابطه این متغیرها با دورکاری بود. نتایج ،spss 19 به دست آمده از آزمون فرضیات نشان داد در بین عوامل فردی، توانمندسازی روانی در سطح یک درصد و تمامی ابعاد آن بجز درونیسازی هدف، در سطح پنج درصد با ایجاد سازمانهای دورکاری رابطه مستقیم معنیدار دارند. تعهد سازمانی با ایجاد سازمانهای دورکاری در سطح پنج درصد رابطه معنی دار دارد.

کلیدواژه ها:

دورکاری ، عوامل فردی ، توانمند سازی ، تعهد سازمانی