تاثیر سبکهای نوین مدیریتی بر میزان خلاقیت، اثربخشی و جابجایی منابع انسانی در سازمانهای ورزشی کارا

هدف: هدف اصلی از تحقیق حاضربررسی تاثیر سبک های نوین مدیریتی بر میزان خلاقیت، اثربخشی و جابجایی منابع انسانی در سازمانهای ورزشی می باشد. روش شناسی تحقیق: کلیه مدیران فوقانی و روسای اداره ورزش و جوانان (هیات های ورزشی) استان در این تحقیق حضور داشتند که از بین آنها تعداد 37=n مدیر فوقانی و 176=n ریس و نائب ریس هیاتهای ورزشی به صورت تصادفی بهعنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب شدند. در تحقیق حاضر سه پرسشنامه سبک های مدیریتی چندعاملی (MLQ)، پرسشنامه خلاقیت سازمانی آمابیل (1996) و پرسشنامه اثر بخشی فلتز (1998) استفاده گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آزمون تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه گیریهای مکرر (MANOVA) و آزمون رگرسیون چندگانه و ضریب همبستگی پیرسون در سطح P≤0/05 استفاده گردید. یافته های تحقیق: نتایج تحقیق نشان داد که در بین سبک های سه گانه مدیریت، مدیریت تحولگرا (0/316=β و 9/743=F) در مقایسه با سبک مدیریت عملگرا (0/109=β و 5/019=F) و سبک مدیریت بی خاصیت (0/002=β و 4/263=F) به عنوان قوی ترین متغیر تعیین کننده میزان خلاقیت کارکنان میباشد. همچنین رابطه معناداری بین سبک مدیریتی تحولگرا با میزان اثربخشی (p≤0/05 و 0/23=r) و میزان جابه جایی کارکنان (p≤0/05 و 0/11-=r) مشاهده گردید و تنها در سازمانهایی که از سبک رهبری بی خاصیت بهره می برند رابطه مستقیم و معناداری با جابجایی (p≤0/05 و 0/14=r) وجود داشت.

کلیدواژه ها:

مدیریت تحولی ، مدیریت عملگرا ، مدیریت بی خاصیت ، اثربخشی