ارزیابی کارایی فنی سیستم بانکداری ایران با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها (DEA)

هدف اصلی تحقیق حاضر، ارزیابی کارایی فنی سیستم بانکی کشور، با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها (DEA)، تحت دو فرض بازدهی نسبت به مقیاس ثابت (CRS) و بازدهی نسبت به مقیاس متغیر (VRS) است. در این راستا، عملکرد 12 بانک از بانک های کشور، طی سال های 1388- 1382مورد بررسی قرار گرفته است. در مجموع نتایج تحقیق نشان می دهد طی سال های 1382 تا 1388 هشت درصد از بانک های کشور، در هر دو حالت CRS و VRS کارا هستند. به عبارت دیگر، فقط همین بانک ها توانسته هر دو کارایی فنی و مقیاس را به دست آورند. همچنین طی این زمان 41/7، درصد از بانک ها وجود دارد که در حالت VRS، کارا هستند. اکثریت شعب در حالت بازدهی فزاینده نسبت به مقیاس فعالیت دارند. براساس روش های اقلیدوسی، تسلط، شمارشی و وزنیف در ارایه بانک های مرجع به عنوان الگوی عملکردی بانک های ناکارا، بانک های پارسیان، تجارت و صنعت و معدن بهترین الگوی عملکردی را داشته اند.

کلیدواژه ها:

تحلیل پوششی داده ها ، کارایی فنی ، کارایی مقیاس ، سیستم بانکداری ، بازده نسبت به مقیاس ، روش اقلیدوسی ، روش تسط ، روش وزنی ، روش شمارشی ، طبقه بندیQ16 ، C21 ، C49 :JEL