ارزیابی عملکرد الگوریتم بهینه سازی تجمعی ذرات در تسهیم و مدیریت طیف

در این مقاله به بررسی روش های به کارگیری بهینه سازی تجمعی ذرات در تسهیم طیف می پردازیم. روش های الهام گرفته شده از طبیعت یا طبیعت محور در رده فرا ابتکاری (متا هیوریستیک) قرار میگیرند. برخی از روش ها، رفتارها یا پدیده های موجود، به عنوان راه حل یک مشکل یا مسئله بهینه سازی در طبیعت به کار می روند. روش بهینه سازی تجمعی ذرات می تواند به منظور برآورد احتمالات انتقال حالت شبکه و یا به منظور به حداکثر رساندن توان مجموع برای حداکثر تعداد لینکهای ثانویه در یک شبکه رادیو شناختی باشد. برخلاف اغلب تحقیقات انجام شده، که احتمال انتقال حالت شبکه، شناخته شده و ثابت فرض شده است، در این تحقیق این ارزشها به طور حقیقی، پارامترهای متغیر با زمان در نظر گرفته شده اند که برای کاربران ثانویه سیستمهای رادیو شناختی، نامشخص هستند. هدف از این مقاله ارائه الگوریتمی جهت به حداکثر رساندن مجموع ورودی ها برای حداکثر تعداد لینک های ثابت است که قصد دارند به طور هم زمان در شبکه حضور داشته باشند. همچنین یک الگوریتم الهام گرفته شده از طبیعت که یک نسخه ای از بهینه سازی تجمعی می باشد به نام بهینه سازی تجمعی ذرات شناختی - اجتماعی معرفی شده است.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی تجمعی ذرات ، تسهیم طیف ، شبکه رادیو شناختی ، مدیریت طیف