رشد بهینه و رابطه آن با نرخ مالیات

دستیابی به رشد بهینه در وضعیت پایا یکی از اهداف مهم اقتصادی است. برای رسیدن به این هدف مهم باید مسیر متغیرهای تصمیمی و کنترلی کلان به نحوی تعیین شوند که دستیابی به این امر را هر چه سریع تر امکان پذیر سازند. در این راستا تعیین رابطه نرخ مالیات (که یکی از اثر گذارترین پارامترها در دستیابی به هدف فوق است) و رشد اقتصادی از اهمیت خاصی برخوردار است. در عین حال می توان به اهمیت نقش دولت به عنوان تعیین کننده این نرخ در دستیابی سریعتر به هدف فوق پی برد. تعیین این نرخ ما را همچنین در تعیین اندازه بهینه دولت و میزان دخالت آن در اقتصاد یاری می رساند.در ادامه ارائه مقاله بارو (1990) و طراحی مدلی درباره تعیین نرخ مالیات و رشد اقتصادی و همچنین مقاله کاراس (1999) که درباره ارتباط بین مالیات و رشد اقتصادی بحث کرده است، این مقاله با تغییر تابع مطلوبیت فردی از نوع CRRA به CARA به دنبال گرفتن نتایج جدیدی درباره ارتباط بین نرخ مالیات و رشد بهینه در وضعیت پایا می باشد. همچنین این مقاله تأییدی بر آن گونه از مدل های رشد درونزا نیز هست که در آنها تغییر در نرخ مالیات موجب تغییر دائمی در نرخ رشد اقتصادی می شود در حالی که در مدل های رشد نئوکلاسیک تغییر در نرخ مالیات اثری موقت بر نرخ رشد دارد و فقط سطح تولید سرانه را متأثر می سازد. نتایج نشان می دهد که نرخ مالیات خاصی می تواند اقتصاد را به نرخ رشد بهینه پایا رهنمون کند، همچنین نشان داده شده است که اندازه مالیات بر نرخ رشد اقتصادی هم در وضعیت انتقالی و هم در وضعیت پایا مؤثر است.

کلیدواژه ها:

رشد پایا ، تابع مطلوبیت CARA ، نرخ مالیات ، اندازه دولت ، رشد درونزا ، فضای نئوکلاسیکی