تحلیل اجتماع پذیری در محیط های ساخته شده(مطالعه موردی: مرکز سماع و رقص های آیینی ایران)

رقص بازتاب جغرافیا، آب و هوا، موسیقی، نحوه ی زندگی، باورها و تاریخ مردم است. در فرهنگ اسلامی ایران از ادب صوفیه تا قصه های بزمی شاعران، و از چهره های مینیاتور تا نقش های دیوار چهل ستون چندان اشاره و نشانه در باب وجد و سماع و پایکوبی و دست افشانی هست که هیچ محققی ممکن نیست با فرهنگ ایران آشنایی درستی پیدا نکند و درباره این شیوه و پیشینه ی دیرینه ی آن کنجکاوی ننماید. بعدها همین آیین های شکرگزاری جای خود را به دعاهای دسته جمعی و برپایی نماز و نیاز به درگاه خدا داد. پژوهش حاضر در نظر دارد با هدف افزایش حس تعلق افراد به فضاهای عمومی و ارتقاء تعاملات اجتماعی به تحلیل اجتماع پذیری در محیط های ساخته شده بپردازد. در ادامه برای پیشبرد فرآیند تحقیق، ضمن انجام مشاهده مستقیم الگوهای جاری رفتاری در محیط های ساخته شده، از پرسشنامه نیز استفاده شده است. در بخش نظرسنجی، پاسخ دهندگان به صورت تصادفی و به تعداد 30 نفر انتخاب گردیدند و داده ها با استفاده از نرم افزار آماری Spss تحلیل گردیدند. نتایج پژوهش بیانگر این است که مفهوم رضایتمندی به ترتیب با ویژگی های کالبدی مجموعه، پیوند طبیعت با معماری، وجود فضاهای جمعی، گردهمایی، وجود تسهیلات و امکانات کالبدی در محیط، بیشترین همبستگی را دارد و با افزایش هر یک از این عوامل، میزان اجتماع پذیری افزایش می یابد.