توسعه نظام مدیریت انرژی-محیط زیست در شرکت بهره برداری نفت و گاز آغاجاری

ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻴﺎﺭ ﺑﻬﺮﻩ ﻭﺭﻱ،ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﺳﻲﺗﺮﻳﻦ ﻣﻌﻴﺎﺭﻫﺎﻱ ﺳﻨﺠﺶ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ وﻣﻴﺰﺍﻥ ﻣﺼﺮﻑ ﺳﺮﺍﻧﻪ ﺍﻧﺮﮊﻱ ﺩﺭﻛﺸﻮﺭﻫﺎ میباشد. ﺑﺎ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻗﻴﻤﺖﻫﺎﻱ ﺍﻧﺮﮊﻱ ﻭ ﺑﺮﻭﺯ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﺯﻳﺴﺖﻣﺤﻴﻄﻲ،ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺑﻬﺮﻩﻭﺭﻱ ﻭ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻱ ﺍﺯ ﺁﻟﻮﺩﮔﻲ ﻣﺤﻴﻂ ﺯﻳﺴﺖ،ﺑﻌﺪ ﺟﺪﻳﺪیﺑﻪﻣﻌﻴﺎﺭ ﻓﻮﻕ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻛﻪ ﻣﺼﺮﻑ ﺍﻧﺮﮊﻱ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻲ ﻣﻼﻙ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺗﻠﻘﻲ ﻣﻲﮔﺮﺩﺩ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﺩﻭ ﻭﻳﮋﮔﻲ ﺑﺎﺷﺪ،ﺍﻭﻝ ﺁﻧﻜﻪﻣﺼﺎﺭﻑ ﺍﻧﺮﮊﻱ ﺩﺭ ﺑﺨﺶﻫﺎﻱ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﺯ قبیل ﺻﻨﻌﺘﻲ، ﻛﺸﺎﻭﺭﺯﻱ، ﺧﺪﻣﺎﺗﻲ ﻭ ﺭﻓﺎﻫﻲ ﺍﺯ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻭ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ﻣﻌﻘﻮﻟﻲ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺩﻭﻡ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﺪﺍﻛﺜﺮ ﺑﻬﺮﻩﻭﺭﻱ ﺍﺯ ﺍﻧﺮﮊﻱ ‫ﻣﺼﺮﻑ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺗﻐﻴﻴﺮﻱ ﺩﺭ ﻣﻌﻴﺎﺭ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻲ ﻣﺼﺮﻑ ﺍﻧﺮﮊﻱ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻨﻲ ﻣﻌﻴﺎﺭ ﻣﻄﻠﻮﺑﻴﺖ ﺑﻬﺮﻩﻭﺭﻱ ﺍﻧﺮﮊﻱ ﺑﻪ ﺟﺎﻱ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻣﺼﺮﻑ ﺍﻧﺮﮊﻱ ﺍﻧﺠﺎﻣﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪﻩﻧﺸﺎﻥ ﻣﻲﺩﻫﺪﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺑﺨﺶ ﺍﻧﺮﮊﻱ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﻣﺨﺘﻠﻒ،ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺭﺍﻧﺪﻣﺎﻥ ﻭ ﺑﻬﻴﻨﻪﺳﺎﺯﻱ ﻣﺼﺮﻑ ﺍﻧﺮﮊﻱ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻮﻳﺖﺑﺮﺧﻮﺭدارﺍﺳﺖ. در اﺟﺮای یک ﻧﻈﺎم مدیریت اﻧﺮژی- محیط زیست گام نخست ﺷنا سایی ﻣﻨﺎﺑﻊ تولید آلاینده و تعیین ﺷﺎﺧﺺﻫﺎی آﻟﻮدﮔﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. پس از آن، ﺑﺎ تهیه ﭼﮏ لیست، اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻮردنیاز ﺟﻤﻊ آوری می ﺷود. درﺻﻮرت وﺟﻮد ﻧﻮاﻗﺺ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ، ممیزی زیست محیطی ﺑﺮای ﺗﮑمیل اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻮرد نیاز ﺿﺮوری اﺳﺖ.بدین ترتیب ، ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ و ﺑﺮرﺳﯽ اﻃﻼﻋﺎت ﺟﻤﻊ آوری ﺷﺪه ﻣﯽﺗﻮان تحلیلی از وضعیت زیست محیطی ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻪ دﺳﺖ آورد. مرحله ﺑﻌﺪی، ﺑﺮرﺳﯽ راﻫﮑﺎرﻫﺎی ﮐﺎﻫﺶ آلایندهﻫﺎﺳﺖ. در این ﻣﺮﺣﻠﻪ، اقداماتﻣﺨﺘﻠفی ﺑﺮای ﮐﺎﻫﺶ میزان الآینده ها ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮار ﻣﯽگیرد. ﭘﺲ از ﺗحلیل و ارزیابی راﻫﮑﺎرﻫﺎ ﻣﻨﺎﺳﺐ ترین راﻫﮑﺎر را ﺑﺮای ﮐﺎﻫﺶ آلاینده ﻫﺎ انتخاب می شود. ﺗهیه، ﺗﺪوین و اراﺋﻪ دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻞ ﻣمیزی آﺧرین ﻣﺮﺣﻠﻪ در ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻧﻈﺎم ﻣدیریت اﻧﺮژی- محیط زیست ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯽرود.در این تحقیق مراحل بالا در شرکت بهره برداری نفت و گاز آغاجاری مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، ممیزی انرژی ، آلودگی ، بهره برداری نفت و گاز ، بهینه سازی انرژی