تحلیل کاربرد روش کربن پینچ برای کنترل آلودگی در صنعت ایران

این مقاله به منظور تحلیل کاربرد تکنولوژی پینچ در آلودگی هوا و استفاده از آن در تعیین شرایط متعادل با استانداردهای آلودگی دی اکسیدکربن ارایه شده است. آلودگی هوا، یکی از مشکلات بسیار مهم کنونی جهان می باشد که توسعه و ساخت صنایع بزرگ و حمل و نقل آن را تشدید نموده است. از طرفی معاهده های بین المللی و فوریت-های پزشکی، برای کنترل و کاهش آلودگی محدودیت و استانداردهای فراوانی را ارایه داده اند. تکنولوژی پینچ که قبلا برای شبکه مبدل های حرارتی پیشنهاد شده است، در این مقاله برای بررسی آلودگی هوا معرفی گردیده و هدف تحلیل کاربرد این روش می باشد که با یک مطالعه موردی (دی اکسیدکربن تولید شده از تولید انرژی بخش صنعت ایران در سال 1389) استفاده از آن بررسی شده است. نتایج نشان داد که باید کل CO2 حاصل از سوخت زغال-سنگ و 76 درصد از فرآورده های نفتی تحت فرایند CCS (Carbon capture and storage) با بازده حداقل 85 درصد انجام گیرد و مقدار انرژی تولیدی از منابع تجدیدپذیر بیش از دو برابر گردد تا استاندارد CO2 بر طبق EPA (Environmental Protection Agency) در بخش تولید انرژی صنعت کشور رعایت گردد. همچنین در ادامه حساسیت بازده فرایند CCS و مقدار محدودیت تولید دی اکسیدکربن بر مقدار انرژی که تحت فرایند CCS باید تولید گردد، بررسی شده است که در مقادیر کم محدودیت تولید دی اکسید کربن، بازده به شدت بر مقدار انرژیی که به فرایند CCS نیازمند است تاثیر گذار است و آن را افزایش می دهد. سپس با توجه به افت انرژی تحت فرآیند CCS و میزان محدودیت و بازده این فرایند، مقدار انرژی موردنیاز از منابع تجدیدپذیر تعیین شده است. که با کاهش بازده فرایند و کاهش محدودیت، مقدار انرژی موردنیاز از منابع تجدیدپذیر افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

کربن پینچ ، نمودار مرکب ، فرآیند CCS ، تولید CO2 استاندارد ، انرژی جبرانی ، انرژی تجدیدپذیر