شاخصه های معماری سبز و بررسی آن درراستای باز زنده سازی وکیفیت فضای اقامتی

گسترش شهرها و در پی آن افزایش شهرنشینی و احداث ساختمان های متراکم و بدون فضای سبز باعث فاصله گرفتن انسان از طبیعت و افزایش آلاینده ها و کمبود آب و معیارهای گوناگون شده است. حاصل این عوامل بروز مشکلات متعدد از جمله: تاثیرات منفی بر روی سلامت جسمی و روحی انسان - کاهش کیفیت زندگی افراد و استفاده بی رویه از انرژی های تجدید ناپذیر شده است. با توجه به نیازهای انسان امروزه علم معماری در حال حرکت به سوی معماری سبز و یافتن راهکاری برای جلوگیری از تخریب طبیعت و در عین حال باززنده سازی طبیعت در محیط های شهری است معماری سبز با مزایایی چون افزایش آسایش - بهبود دوام و کیفیت نگهداری از ساختمان - حفاظت از محیط زیست - کاهش مصرف سوخت های فسیلی و تاثیرات روحی وروانی مثبت بر کاربران راهکارهایی درخصوص کشاندن فضای سبز به داخل ساختمان با توجه به مولفه هایی چون: سبز کردن ساختمان ارائه داده است ازجمله بام سبز - تراس سبز- تراس سبز و آتریوم از این رو بخشی از معضلات یاد شده با کشاندن طبیعت و پیوند زدن رابطهی میان انسان و طبیعت از طریق زنده کردن فضای سکونت توسط سبز کردن ساختمان بر طرف میشود که خود عامل موثری در بهبود کیفیت فضا و افزایش شرایط آسایش زندگی است. استفاده از معماری سبز و تلفیق آن با ایده های نو و خلاقانه در طراحی نه تنها باعث کاهش و ذخیره انرژی می شود بلکه تاثیرات چشمگیری در بهبود شرایط اکولوژیکی – اقلیمی – زیست محیطی و اقتصادی – فرهنگی میشود. هدف از این مقاله شناخت شاخصه های معماری سبز وبررسی آن در راستای باززنده سازی و کیفیت فضای اقامتی . روش تحقیق در این مقاله به صورت توصیفی و تحلیلی وجمع آوری اطلاعات کتابخانه ایی به بررسی شاخصه های معماری سبز درجهت ارتقای کیفیت فضاهای اقامتی میپردازیم.

کلیدواژه ها:

معماری سبز ، بام سبز ، تراس سبز ، کیفیت فضایی ، تاثیرات اکولوژیکی