نقش معماری در ارتقاء کیفیت فضای شهری

شهرهای جدید به عنوان تجربه ای در نظام شهرنشینی ایران مطرح هستند. شهرهایی که در ابتدا با هدف حل مسایل و مشکلات شهری مطرح شدند، ولی با گذشت زمان اغلب آنها دچار شکست گردیدند. شهر جدید، اجتماعی خود اتکاست، با جمعیت و مساحت مشخص و فاصله ای معین از مادر شهر که دارای برنامه ریزی از پیش تعیین شده ای همراه با اهدافی معین و در عین حال برخوردار از امکانات لازم برای محیطی مستقل است، می باشد. با وارد کردن انگاشت کیفیت زندگی در فرآیند برنامه ریزی شهرهای جدید، همراه با ارزشگذاری اهداف و جایگاه آن در افکار جامعه و توجه برنامه ریزان به اهمیت آن، می توان نقشی مهم در راستای ارتقاء کیفیت زندگی فراهم ساخت. هدف اصلی این پژوهش پرداختن به برنامه ریزی کالبدی و جایگاه آن در انگاشت کیفیت زندگی و مداخله آنها در میزان رضایتمندی مطلوب و شناسایی عواملی که در ابعاد کالبدی – محیطی کیفیت زندگی نمونه موردی انتخاب شده شهر جدید آفتاب تاثیر گذار هستند، می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری ، کیفیت ، ارتقا کیفیت ، فضا ، فضای شهری