بررسی تاثیر ناهمواری های حریم شهر بر حیات و سرزندگی شهرهای کوچک با استفاده از روش تحلیلی سوات (نمونه موردی: شهر زرقان)

در چگونگی توسعه شهری و مکان گزینی همواره توپوگرافی و عوامل طبیعی از جمله ارتفاعات نقش اساسی داشته اند. خصوصیات ناهمواری یک مکان نه تنها در پراکندگی و یا تجمع فعالیت های انسانی موثر است، بلکه در نهایت یکی از عوامل موثر در شکل و سیمای فیزیکی ساختمان های فضایی نیز به شمار می آید. هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر ناهمواری های حریم شهر بر حیات و سرزندگی شهر های کوچک است. شهر زرقان از معضلاتی به ویژه آلودگی هوا رنج می برد که این آلودگی تابعی از شرایط مختلف از جمله وضعیت توپوگرافی، شرایط اقلیمی و تجمع صنایع و غیره است، لیکن اثر عوامل جغرافیایی بیشتر از همه است. عوامل طبیعی که کنترل آن برای بشر ممکن نبوده لذا می توان با کنترل صنایع مولد آلاینده در حاشیه شهر تا حدودی اثر آنها را کاهش داد. در این پژوهش سعی شده با استفاده از ماتریس های ارزیابی سوات و بررسی عوامل داخلی و خارجی، عللی که آلودگیهوا را ایجاد و تشدید نموده اند شناسایی نمود. سپس با استفاده از راهبرد ها و استراتژی های منتخب به ارتقای کیفیت زندگی ساکنان شهر و ساختن شهری مناسب برای زندگی پرداخت. طبق نتایج این پژوهش می توان با تلاش در جهت کاهش ضعف ها و پرهیز از تهدیدات، اقداماتی را انجام داد.

کلیدواژه ها:

شهر کوچک اندام ، ناهمواری ، سلسله مراتب شهری ، سرزندگی شهری ، حریم شهر