تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر خودکار آمدی اجتماعی دانش آموزان

هدف تحقیق حاضر تعیین تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر خودکارآمدی اجتماعی دانش آموزان پنجم ابتدایی مدرسه شهید صدوقی محمد شهر کرج بود. پژوهش حاضر از نوع هدف از نوع تحقیقات کاربردی است. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر مقطع پنجم ابتدایی مدرسه شهید صدوقی محمد شهر کرج که در سال تحصیلی 96-97 مشغول به تحصیل بودند، تشکیل می داد که از بین آنها 40 نفر از دانش آموزان به صورت در دسترس به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. از بین این 40 نفر، به صورت تصادفی 20 نفر در گروه کنترل و 20 نفر در گروه آزمایش جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از زیر مقیاس خودکارامدی اجتماعی پرسشنامه خود کارآمدی کودکان و نوجوانان C-SEQ استفاده شد. پس از اجرای پیش آزمون، پروتکل آموزش مهارت های زندگی تهیه شده یونیسف در 9 جلسه 90 دقیقه ای بر روی دانش آموزان گروه آزمایش انجام شد. در حالی که گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. سپس در هر دو گروه پس آزمون اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره و با نرم افزار SPSS22 انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مهارت های زندگی بر خودکارآمدی اجتماعی تاثیر معنادار داشته است. با توجه به نتایج به دست آمده می توان بیان کرد که آموزشمهارت های زندگی موجب افزایش خودکارآمدی اجتماعی دانش آموزان شده است. بنابراین می توان از این آموزش در راستای افزایش باورهای خودکارآمدی اجتماعی و بهبود تعاملات اجتماعی دانش آموزان استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

آموزش مهارت های زندگی ، خودکارآمدی اجتماعی ، دانش آموزان