طرح های بهینه در مدلهای Dose-Response جهت ارزیابی ریسک

جهان در حال تغییر است، تغییرات فرهنگی و اجتماعی رابطه دوسویه با تغییرات اقلیمی دارد. کشورهای در حال توسعه با تأثیر بر طبیعت در مسیر توسعه، نه تنها پای آلودگی را به طبیعت گشوده که فرصتی برای خودپالایی هم به آن نمی دهند. این در حالی است که با مطالعه نکردن مسیر توسعه کشورهای پیشرفته در سیر آزمون و خطا قرار گرفته و راه های اشتباه را دوباره می پیمایند و بر آلاینده های موجود در رسیدن به دنیای بهتر افزوده و می افزایند. دنیای ایده آلی که مدنظر است، دنیایی است برای همه افراد،کودکان و بزرگسالان، اما بزرگترهای کشورهای در حال توسعه نه تنها کودکان کشورهای خودشان که کودکان همه جهان را قربانی ایده آل های ذهنی شان می کنند. تغییر اقیم نتیجه مستقیم آلوده کردن محیط زیست و تولید روز افزون گازهای گلخانه ای است. در بهترین شرایط و درصورت کنترل تولید آلودگل ها، زمین تنها خانه ما، 0/5 تا 1 درجه سانتیگراد گرمتر می شود و هر درجه گرمتر شدن زمین منجر به تغییرات عمده ای در ه وا کره، آب کره و سنگ کره می شود که زیست کره را در خود جای داده است و این یعنی ناامنی خانه. در این پژوهش رابطه میان اقلیم و کودکان بررسی می شود، آیا اقلی بر زندگی کودکان تأثیر دارد؟ آیا کودکان بر تغییرات اقلیمی اثر گذارند؟ راه حل چیست؟ آیا کودکان می توانند سهمی از خانه خود در آینده داشته باشند.

کلیدواژه ها:

تغییرات اقلیمی ، محیط زیست ، کودکان ، گازهای گلخانه ای ، آلودگی