بررسی رابطه بین استرس شغلی، رضایت از زندگی و مطلوبیت اجتماعی دربین کارکنان شهرداری ساری

در این پژوهش رابطه بین استرس شغلی، رضایت از زندگی و مطلوبیت اجتماعی مورد بررسی قرار گرفت. روش تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی بود. جامعه آماری را کلیه کارکنان شهرداری ساری تشکیل می دادند. حجم نمونه برابر با 103 نفر بود که به شیوه تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار سنجش متشکل از سه پرسشنامه رضایت از زندگی SWLS ، مطلوبیت اجتماعی کراون و مارلو 1964و پرسشنامه استرس شغلی HSE بود که به منظور تعیین اعتبار پرسشنامه ها از نظر کارشناسان و متخصصین خبره استفاده شد و برای بررسی پایایی پرسشنامه از روش آلفای کرونباخ استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها نیز با آزمون های پیرسون و آزمون t انجام شد. نتایج نشان داد که استرس شغلی با مطلوبیت اجتماعی و رضایت از زندگی رابطه معنادار و منفی دارد. همچنین بین مطلوبیت اجتماعی و رضایت از زندگی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. بنابراین با نقش تعدیل کننده مطلوبیت اجتماعی می توان استرسشغلی را کاهش و رضایت از زندگی را افزایش داد. رضایت از زندگی، مطلوبیت اجتماعی و استرس شغلی بین زنان و مردان تفاوت معنادار داشت. به طوری که مردان رضایت بیشتری از زندگی داشتند و زنان مطلوبیت اجتماعی بالاتری داشته و نیز استرس شغلی بیشتری را تجربه می کردند.

کلیدواژه ها:

رضایت از زندگی ، مطلوبیت اجتماعی ، استرس شغلی ، سلامت روانی ، جامعه پسندی