تصمیم گیری به منظور تامین مالی برای نوسازی بافت های فرسوده مطالعه موردی شهر تهران

امروزه یکی از مهمترین عوامل تاثیرگذار در روند رو به افزایش فرسودگی و متروک شدن بافت های فرسوده شهری و عدم تحقق پذیری طرح های نوسازی، نبود منابع مالی مورد نیاز است. هدف این پژوهش ارزیابی شیوه های تامین مالی قابل اجرا در نوسازی بافتهای فرسوده شهری است. جهت اجرای پروژه های نوسازی این محله نیاز به منابع مالی است که در حال حاضر یکی از دلایل اصلی عدم اجرای آن است. با توجه به نقاط قوت و ضعف هر یک از روشهای تامین مالی، لازم است معیارهای موثر در انتخاب از میان آنها مشخص شود. بافت های فرسوده سهم قابل توجهی از پهنه های کشور را به خود اختصاص داده اند . به همین منظور حرکت ویژه ای نسبت به بهسازی و نوسازی آنها آغاز شده است . این طرحها با هدف ارتقاء سطح رفاه و ایمنی ساکنان و برقراری عدالت در پراکنش متوازن خدمات و امکانات شهری تهیه می شوند . از میان برداشتن تهدیدات و استفاده از فرصت های موجود در بافت هامستلزم اتخاذ شیوه مناسب با بافت به تناسب نیازها و ویژگیهای خاص و نحوه فرسودگی دارد.از جمله برخوردهای مناسب با معضل بافت فرسوده تصمیم گیری در مورد تامین مالی برای نوسازی طی باشد. که از این پژوهش استفاده از روشهای توصیفی – تحلیلی و پیمایشی( پرسشنامه) به ارزیابی میزان تامین مالی و نوع تصمیم گیری در خصوص جلب مشارکت از طریق عوامل موثر در این حیطه با توجه به ساختار اجتماعی – اقتصادی و اعتماد بین مشارکت کنندگان امکان دستیابی به بهسازی و نوسازی مطلوب محقق خواهد شد .

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، سازمان نوسازی ، معیارهای بنیادین و غیر بنیادین تامین مالی . مشارکت داخلی و خارجی . سازمان نوسازی