سکونتگاه های نابسامان شهری از تخریب تا بهسازی و بازآفرینی مورد :محله زور آباد سنندج

سکونتگاه های غیررسمی بدون طرح و برنامه ای از پیش اندیشیده شده شکل گرفته اند. این سکونتگاه ها جلوهای از فقر شهری میباشند که به گونه های مختلفی در شهرها رشد کرده و ظهور مییابند. عوامل گوناگونی از جمله ناکارامدی و ضعف مدیریت شهری و عوامل اقتصادی از قبیل افزایش قیمت زمین در محدوده شهری می تواند درشکل گیری و توسعه این گونه سکونتگاه ها تاثیر گذاشته باشد. با شکل گیری صنایع مونتاژ وتغییر اقتصاد ایران از اقتصاد روستایی به شهری و تحت تاثیر اصلاحات اراضی بخش عمدهای از ساکنان روستایی به شهرها مهاجرت نمودند. سرعت و شتاب این مهاجرت در کنار تکوین و تکمیل نظام مدیریت شهری سبب شد که سکونتگاه های خودرو در محدوده های پیرامونی شهرها شکل بگیرند و این سکونتگاه ها در برخی از موارد به دلیل ضعف ساختار مدیریت شهری در محدوده کالبدی شهرها شکل میگرفتند.محله زورآباد در ضلع جنوبی بخش مرکزی شهر سنندج واقع شده و به صورت خودرو و ارگانیک شکل گرفته است. این محله دارای مشکلات متعدد اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و کالبدی میباشد و طرحهای بهسازی و بازآفرینی که با توجه به مسایل و مشکلات بافت تهیه میشوند میتوانند موثر واقع شوند.در این تحقیق با روش توصیفی-تحلیلی به بررسی تاثیر طرحهای مختلف در رابطه با بافتهای فرسوده شهری و تا0ثیر آن در ساماندهی محله پرداخته میشود.کاهش آسیب پذیری میتواند به عنوان یک هدف در برخورد با سکونت-گاه های غیر رسمی مطرح شود.این مقاله در پی پاسخ به این سوال است که در برخورد با سکونتگاه های نابسامان شهری کدام یک از رویکردهای بهسازی، بازآفرینی و یا نوسازی مناسبتر است و سیر تحول سکونتگاه های نابسامان شهری از گذشته تاکنون با توجه به رویکردهای متفاوت تخریب و یا بهسازی و بازآفرینی چگونه بوده است نوع کار ماهیتی توسعه ای با رویکرد کاربردی دارد.

کلیدواژه ها:

سکونتگاه نابسامان شهری ، بهسازی ، بازآفرینی ، سنندج ، محله زورآباد