بررسی رابطه بین متغیرهای فردی و مدیریت پسماندهای بیمارستانی مطالعه موردی: بیمارستان شریعتی تهران)

پسماند بیمارستانی دارای عوامل میکروبی بیماری زا و ترکیبات شیمیایی سمی و خطرناک می باشد که سلامت بیماران، کارکنان و سایر مراجعه کنندگان به بیمارستان را در معرض خطر قرار میدهد. وجود مواد زاید خطرناک و عفونی در پسماندهای بیمارستانی مستلزم توجه ویژه به مدیریت اصولی آنها است. هدف از این مطالعه، بررسی رابطه بین متغیرهای فردی و اهمیت مدیریت پسماند و میزان ابتلا به بیماریهای عفونی ناشی از مدیریت ناکارآمد پسماند برای پرنسل شاغل در بیمارستان شریعتی تهران بود. ابزار گردآوری داده های این پژوهش توصیفی – تحلیلی، یک پرسشنامه چندقسمتی لیکرت بود که جهت سنجش ویژگی های فردی و ارتباط آنها با متغیرهای اهمیت روش های مدیریت پسماند و میزان ابتلا به بیماری های شغلی استفاده شد که در بین 75 نفر توزیع گردید. داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن 23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. از آزمون توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون برای تعیین همبستگی متغرها استفاده گردید. | نتایج حاصل از یافته های این پژوهش بیانگر این بود که بین متغیرهای سن، جنسیت و سابقه کار با میزان اهمیت روشها یا استراتژی های مدیریت پسماند همبستگی معناداری وجود نداشت ( 0 / 05مدیریت پسماند همبستگی معناداری وجود داشت ( 0 / 05> P) به طوری که افراد دارای تحصیلات پایین، میزان اهمیت و استراتژی های مدیریت پسماند را بهتر درک می کردند و افراد دارای تحصیلات بالا، اهمیت چندانی به این موضوع نمی دادند. همچنین نتایج موید این بود که بین جنسیت و سن افراد شاغل با میزان بیماری های شغلی، همبستگی معناداری وجود نداشت ( 0 / 05بیماری های شغلی ناشی از مدیریت ناکارآمد پسماند اختلاف معناداری وجود داشت ( 0 / 05 > P). در واقع افراد دارای تحصیلات بالاتر و تجربه کاری بیشتر در مقایسه با افراد دارای تحصیلات پایین و سابقه کاری کمتر، بیشتر به عفونت و بیماری های شغلی مبتلا می شدند. به طور کلی نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر اهمیت آموزش و برگزاری دوره های آموزشی برای تمامی افراد و بالاخص افراد کم تجربه و دارای تحصیلات پایین بخش خدمات بیمارستان و همچنین افراد شاغل در سمت های مدیریتی بود

کلیدواژه ها:

مدیریت پسماند ، بیمارستان شریعتی ، متغیرهای فردی ، بیماری های شغلی