برنامه ریزی توسعه تولیدات پراکنده با استفاده از مدل فازی بهینه سازی چند هدفه

عدم قطعیت یکی از مهمترین فاکتورهای افزایش خطرپذیری در اتخاذ تصمیمات دقیق محسوب می شود که تاثیر آن در مورد تصمیم گیریهای میان مدت و یا بلند مدت بیشتر نمایان می شود. در برنامه ریزی سیستمهای قدرت نیز، عدم در نظر گرفتن این پارامتر می تواند منجر به خسارتهای اقتصادی و فنی چشمگیری گردد. در این مقاله مدلی فازی بر مبنای میزان خطرپذیری طرحهای توسعه تولید پراکنده در تخطی از اهداف اقتصادی، فنی و محیطی ارایه می گردد. علاوه بر توابع خطرپذیری ذکرشده، تابع هزینه سرمایه گذاری و بهره برداری از تکنولوژیهای تولیدات پراکنده نیز در مساله بهینه سازی لحاظ می گردد. مدل ارایه شده، ابزاری مناسب جهت تعیین بهینه ظرفیت، محل نصب و تکنولوژی تولیدات پراکنده در شبکه های توزیع می باشد. در این مدل از الگوریتم ژنتیک چند هدفه با استفاده از تئوری اعداد فازی به منظور بهینه سازی مساله استفاده می شود. تکنولوژیهای تولید در نظرگرفته شده در این مقاله عبارتند از: فتوولتاییک (PV)، توربین بادی(WT) پیل سوختی(FC)، میکروتوربین (MT) توربین گازی (GT) و موتور دیزلی (DE) می باشند.

کلیدواژه ها:

تولیدات پراکنده ، بهینه سازی ، تئوری فازی ، الگوریتم ژنتیک