رابطه مثبت اندیشی، خودپذیری و سازگاری در دانش آموزان دوره متوسطه

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه، مثبت اندیشی ، خودپذیری و سازگاری در دانش آموزان دوره متوسطه منطقه بهنمیر و ارائه راهکارها و پیشنهادات کاربردی به مسئولان جهت حل مشکلات دانش آموزان می باشد. جامعه آماری کلیه دانش آموزان دوره متوسطه منطقه بهنمیر به تعداد 905 نفر بودند و نمونه آماری با روش تصادفی ساده به تعداد 270 نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه مثبت اندیشی، پرسشنامه خودپذیری و پرسشنامه سازگاری دانش آموزان دبیرستانی می باشد و داده ها بوسیله ضریب همبستگی پیرسون و آزمون T بررسی شدند. نتایج این پژوهش نشان داد که بین مثبت اندیشی و خودپذیری دانش آموزان رابطه وجود دارد. بین مثبت اندیشی و سازگاری دانش آموزان رابطه وجود دارد. بین خودپذیری و سازگاری دانش اموزان رابطه وجود دارد. بین مثبت اندیشی دانش اموزان دختر و پسر تفاوت وجود دارد. بین خودپذیری دانش اموزان دختر و پسر تفاوت وجود ندارد. بین سازگاری اجتماعی دانش اموزان دختر و پسر تفاوت وجود دارد. بین سازگاری آموزشی دانش آموزان دختر و پسر تفاوت وجود ندارد. بنابراین نتایج قابل تعمیم به جامعه آماری می باشد.

کلیدواژه ها:

مثبت اندیشی ، خودپذیری ، سازگاری ، دانش آموزان