آموزش وپرورش فراگیر، تحولی پویا در آموزش کودکان با نیازهای ویژه

در این مقاله سعی شده است که آموزش وپرورش استثنایی به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از نظام آموزشی کشور به روش توصیفی تبیین شده و توضیح نظام دار، عینی و دقیقی از وضعیت موجود ارائه گردد. جدیدترین رویکرد در برنامه آموزش وپرورش، توجه به دانش آموزان با توانایی های ویژه و رویکرد دسترسی تمام آنان به تعلیم و تربیت آسان م یباشد. کودکان بسیاری براثر نقص های حرکتی، شنوایی، بینایی و ذهنی، با ناتوانایی هایی مواجه هستند که همیشه با آن ها باقی م یماند. ایجاد نگرش مثبت نسبت به افراد دارای ناتوانی، فراهم نمودن فرصت های برابر و یکسان برای آن ها، شناخت نیازهای مختلف افراد و ارزش گذاری به آ نها و بالا بردن آگاهی افراد جامعه، شیوه های مبارزه با این محرومیت موجود هستند. در چنین وضعیتی، آموزش وپرورش فراگیر و به دنبال آن طرح توان بخشی مبتنی بر جامعه مطرح میگردد. اصولاً سیستم های آموزشی و توان بخشی مذکور بر این اصل انسان گرایانه استوار است که انسان باید به عنوان یک کل یکپارچه و سازمان یافته شناخته شود و همه کودکان حتی کودکان دارای ناتوانی، باید از آموزش برای ارتقای کیفیت زندگی، برخوردار گردند و در این راستا بر این عقیده پافشاری می نمایند که باید همه موانع را از پیش روی برداشت و با فراهم کردن امکانات و تسهیلات، شرایط برای آموزش فراهم گردد. آموزش وپرورش فراگیر و توان بخشی مبتنی بر جامعه با اصل قرار دادن نیازها، تفاوت ها و ایجاد خود پنداره مثبت در افراد دارای ناتوانی، بدون در نظر گرفتن ناتوانی ها، احساس لذت بردن و اعتمادبه نفس را ایجاد کرده و سبب خواهد شد که افراد دارای ناتوانی، حداکثر موفقیت در حد توان خود را، کسب نمایند.

کلیدواژه ها:

آموزش وپرورش فراگیر ، کودکان ، نیازهای ویژه