درس پژوهی پارادایمی نو در آموزش و پرورش

پژوهش در آموزش و پرورش، وسیع ترین و حساس ترین حوزه پژوهشی در قلمرو علوم انسانی را در برمی گیرد. آموزش و پرورش به عنوان زیرساخت و الگوی توسعه جامعه در همه ابعاد از نقشی حیاتی و ظریف برخوردار است. علاوه بر این، ماهیت پیچیده فعالیت های یاددهی یادگیری، سطح دشواری فعالیت های آموزش و پرورش را به مراتب افزایش می دهد. هدف این مقاله، بررسی درس پژوهی به عنوان پارادایمی نو در عرصه الگوهای یاددهی یادگیری است. راهبرد این تحقیق کیفی و راهکار اجرایی به صورت کتابخانه ای و رویکرد آن توصیفی تحلیلی است. پژوهش از دو مرحله اصلی: الف) توصیف و ارائه مفاهیم. ب) تحلیل، استنباط و استنتاج تشکیل شده است. تحقیق حاضر شاخصه و الگوی درس پژوهی را مورد کنکاش قرار می دهد، نتایج تحقیق نشان می دهد در الگوی درس پژوهی معلمان در جلسات هم اندیشی پیرامون اهداف دروس با یکدیگر به بحث و تبادل نظر پرداخته، برنامه تدریس خود را تدوین نموده، و آن را به مرحله اجرا می گذارند و سپس به نقد و بررسی و اصلاح آن می پردازند. یعنی در سه جنبه طراحی، اجرا و ارزیابی یک برنامه با همدیگر همفکری، همکاری و همیاری می کنند. در درس پژوهی بیش از اینکه معلمان مبانی نظری آموزش و یادگیری را بیاموزند، مهارتهای علمی و کاربردی مربوط به فرایند یاددهی یادگیری( آموزش)، ارزیابی روشهای تدریس، خودارزیابی و فعالیتهای آموزشی را می آموزند. این مدل محیطی برای یادگیری معلمان در مدرسه پدید می آورد که به طور مداوم در جست و جوی یادگیری از دیگران، بازاندیشی در عمل و آموخته های خود باشند.

کلیدواژه ها:

درس پژوهی ، پژوهش مشارکتی ، توسعه حرفه ای معلمان ، بهسازی مدارس