اثربخشی بازی درمانی در توجه انتخابی کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی

نقص توجه و بیش فعالی از شایعترین اختلالات کودکان است. نقص در توجه انتخابی یکی از مشکلات عمده این کودکان است. بازی درمانی یکی از مداخلات مهم در این کودکان می باشد. هدف از این پژوهش سنجش اثربخشی بازی درمانی بر بهبود توجه انتخابی در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی است. پژوهش شبه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه اماری شامل دانش آموزان پسر سنین 12-7 ساله مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی مراجعه کننده به مرکز مشاوره اداره کل آموزش و پرورش خراسان رضوی و نمونه آماری 12 نفر دانش اموز بودند که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. از هر دو گروه در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون آزمون استروپ گرفته شد. گروه آزمایش 8 جلسه بازی درمانی را دریافت نمودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها آزمون تحلیل کوواریانس انجام گرفت. نتایج نشان داد که بازی درمانی به صورت معنادار در بهبود توان بازداری کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی اثربخش بوده است. بنابراین این رویکرد می تواند مداخله ای موثر در بهبود عملکرد در کودکان مبتلا به اختلال محسوب شود.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، توجه انتخابی ، اختلال نقص توجه و بیش فعالی